Eind jaren ’80 kwam Maxis met een spel dat al snel hun kip met de gouden eieren zou worden: Sim City. Deze game werd vervolgens op alle denkbare platformen uitgebracht en een enorm succes. Toen begin jaren ’90 de SNES op de markt kwam hoefde Maxis de game slechts opnieuw op een cartridge te proppen om weer flink te kunnen cashen. Maar Maxis en Nintendo besloten een stapje verder te gaan…
“De heerlijk rustgevende Nintendo muziekjes veranderen langzaamaan met de jaargetijden, maar zodra je een grote stad onder je hoede hebt is de muziek ook een stuk dynamischer.”
In Sim City neem jij de rol van burgemeester van een nieuwe gemeente op je. je krijgt de verantwoordelijkheid om een gemeenschap op te bouwen en te onderhouden waar burgers naartoe kunnen verhuizen, werken en gelukkig zijn. De eerste taak is het plaatsen van essentiële zaken zoals huisvesting, vervoersverbindingen, scholen, fabrieken, winkels en natuurlijk een energiecentrale. Verder kan je ook luchthavens, sportarena’s, havens, brandweer en politiekazernes bouwen.
Overweeg goed welke plekken effectief zijn voor welke bebouwing. Sommige stroombronnen vervuilen, andere niet, maar zijn duurder. Belastingen moeten soms worden verhoogd om een inkomen te garanderen. Maar te veel belasting zorgt voor onvrede en het wegblijven van nieuwe burgers. Voortdurend ben je bezig met een soort balanceer act: voordelen en nadelen van je beslissingen afwegen. Succesvol burgemeesterschap zal ervoor zorgen dat het kleine dorp uitgroeit tot een stad en uiteindelijk een metropool. Naarmate de stad groter wordt, nemen ook de behoeften toe. Commerciële gebouwen kunnen plotseling merken dat ze een luchthaven nodig hebben om de handel uit te breiden, of huisvesting kan snel veranderen als grote hoeveelheden mensen komen en gaan. Aardbevingen, overstromingen en branden zijn allemaal noodsituaties die moeten worden aangepakt om eventuele schade te beperken.
Dit klinkt natuurlijk allemaal als het klassieke Sim City. De Nintendo touch zit ‘m in de details. Al er een monsteraanval plaatsvind zien we niemand minder dan Bowser de stad omver lopen. De heerlijk rustgevende Nintendo muziekjes veranderen langzaamaan met de jaargetijden, maar zodra je een grote stad onder je hoede hebt is de muziek ook een stuk dynamischer. Doe je het heel goed, dan krijg je soms speciale bouwwerken cadeau. Een park, een burgemeesterswoning en zelfs een Mario standbeeld! Maar je burgers kunnen ook uiterst vilein zijn als het op hun onvrede aankomt, dus blijf alert.
Conclusie:
Dit is een spel dat me ook dertig jaar later weer moeiteloos in zijn greep krijgt. Zodra ik begin te spelen blijf ik gewoonweg spelen. Destijds kon ik uren vullen met het bouwen van nieuwe wijkjes, betere infrastructuur en plannen die de verontreiniging moesten terugdringen. Het knappe is dat het spel complexe gameplay uiterst toegankelijk weet te brengen. Al spelende leer je dat elke beslissing gevolgen heeft, for better or worse. Ik bleef vaak kijken hoe mijn plannen uitpakten, om daarna toch weer iets nieuws te proberen. Voor elke SNES bezitter is dit verplichte kost!
Geef als eerste een reactie