Fatal Fury (Mega Drive)

Begin jaren ’90 had mijn beste vriend geïnvesteerd in het destijds ridicuul dure spel Street Fighter II op zijn SNES. Als Mega Drive adept zat ik afgunstig te staren naar de kleurige graphics en de lekkere potjes knokken die zijn console moeiteloos op het scherm toverde. Dat wilde ik ook! Alleen had ik geen cent te makken, en was Street Fighter II nog niet uit op de Mega Drive. De videotheek had een alternatief: Fatal Fury zag er nagenoeg hetzelfde uit…

“Ik wist zeker dat ik op tijd had gedrukt, maar de gebeurtenissen op het scherm vertelden een ander verhaal. “

Southtown City is het strijdtoneel voor het King of Fighters-toernooi. Andy en Terry Bogard nemen deel aan het toernooi, want winnen is de enige manier waarop ze de snode Geese Howard kunnen verslaan. Geese Howard heeft Southtown City in zijn misdadige klauwen en vermoordde hun sensei en adoptie-vader enkele jaren geleden. Ook van de partij is Joe Higashi, een Japanse kickbokser. Selecteer Joe, Andy of Terry, bezoek verschillende locaties in Southtown City en maak voor eens en voor altijd uit wie de koning der knokkers is!

Fatal Fury is de eerste game in een reeks één-op-één 2D vechtgames van SNK. Het betreft hier een conversie van het originele Fatal Fury-arcadespel, dat ik als inwoner van Drenthe nooit had gespeeld. Voormalig Capcom medewerker Takashi Nishiyama is de man achter deze titel. Tot zijn credits rekenen we ook de eerste Street Fighter game. Dat verklaart voor een deel de gelijkenis tussen de twee titels. Toen ik het spel thuis voor het eerst opstartte was er direct een kleine teleurstelling. Maar drie vechters? Waarom? Bij Street Fighter II kon je inmiddels uit acht unieke karakters kiezen! Als je met twee spelers speelt kan je wel uit de bazen kiezen, maar niet in het hoofdspel.

Ik moet zeggen dat zoveel jaar naar dato de game er nog steeds mooi uitziet. Toen ik het spel een tijdje geleden (met doosje) weer oppikte bij een retrowinkel kreeg ik door de screenshots spontaan zin om zo snel mogelijk te gaan spelen. Helaas zijn er ook een paar minpunten. Door de drie knoppen op de Mega Drive gamepad is het wel een beetje behelpen qua moves. Daarbij reageert het spel niet altijd vloeiend op je pogingen om moves, kicks en klappen uit te delen. Meerdere keren kreeg ik het gevoel dat ik een beetje bedonderd werd. Ik wist zeker dat ik op tijd had gedrukt, maar de gebeurtenissen op het scherm vertelden een ander verhaal.

Conclusie:
Fatal Fury was voor mij destijds niets meer dan een placebo-vervanger tot ik aan het echte werk kon beginnen. Niet veel later kwamen Mortal Kombat en Street Fighter ook naar deze console. Nu ik er na al die jaren op terug kijk zie ik vooral een redelijke vechter die gewoon een jaar of twee te laat is uitgekomen. Hij ziet er, zeker voor zijn tijd, fraai uit. Leuk voor af en toe een potje tussendoor, en het begin van grotere zaken voor uitgever SNK.

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.