Om een mij onduidelijke reden wil ik Konami en Capcom nog wel eens door elkaar halen. Wellicht omdat ze beiden staan voor kwaliteit, en omstreeks dezelfde periode een behoorlijke hoeveelheid geweldige games uitbrachten. Capcom had al aangetoond dat Disney games er cute uitzien, maar alles behalve makkelijk hoeven te zijn. Ducktales is een all-time favoriet op zowel de NES als Game Boy. TaleSpin is in die tijd aan me voorbij gegaan, wellicht omdat ik niet zoveel had met de tekenfilm. Maar dat besloot ik een paar jaar later recht te zetten.
“Aangezien Capcom de Disney licentie tot dan toe vooral voor platformers gebruikte was het toch even wennen.”
Baloo’s luchtvrachtbedrijf, Higher for Hire, levert over de hele wereld. De luchtpiraten, geleid door de snode schurk Don Karnage, hebben hun aanvallen tegen het luchtverkeer opgevoerd. Om de plannen van de piraten te dwarsbomen ruilt Baloe zijn normale vliegtuig in voor een “Mini Sea Duck“, speciaal ontworpen om wendbaarder te vliegen. Om zijn vracht op tijd af te leveren moet Baloo over veel gevaarlijke gebieden vliegen en ook alle vracht oppikken die door de luchtpiraten is gestolen of verspreid. Uiteindelijk moet het fort van de luchtpiraten zelf worden vernietigd om vliegreizen veilig en winstgevend te houden.
TaleSpin is een side-scrolling shooter die van links naar rechts over het scherm beweegt. De Mini-Seaduck kan projectielen afvuren terwijl hij van rechts naar links vliegt. Je kan keren door ondersteboven te gaan vliegen. Het geld dat je verdient met het terughalen van vrachtitems kan worden gebruikt om upgrades aan het einde van elk level te kopen van Wildcat, de monteur. Veel vreemde bosses en apparaten bewaken de laatste gebieden van de meeste levels. Op zich dus niets nieuws onder de zon, maar aangezien Capcom de Disney licentie tot dan toe vooral voor platformers gebruikte was het toch even wennen.
Conclusie:
De graphics en geluid zijn cute en één van de betere redenen om aan deze game te beginnen. Zoals we mogen verwachten van Capcom is dit onderdeel tot in de puntjes verzorgd. Minder te spreken ben ik over de besturing. Ik kreeg het gevoel alsof ik een platformer en shooter hybride zat te spelen waarbij de makers het uiterst moeilijk vonden om echt te kiezen. Soms had de actie van mij wel iets intensiever gemogen. Toch is dit wellicht een leuke titel om je jongere neefje of nichtje te laten zien waarom we ooit zoveel tijd achter onze NES doorbrachten.
Be the first to comment