Ik ben nooit een enorme fan geweest van gadgets die je bij je spelcomputer kon aanschaffen. Meestal werden ze met veel bombarie aangekondigd, en kon je er uiteindelijk maar een paar behoorlijke games mee spelen. Iedereen heeft wel eens Duck Hunt gespeeld, maar het aantal echt goede light gun titels is te tellen op de vingers van één hand, en dan ook nog na een kettingzaagongeluk. Toen Nintendo voor de SNES een soort bazooka uitbracht was ik niet heel enthousiast, maar een goede vriend van mij pikte het ding op, inclusief een soort Mario shooter.
“De Super Scope heeft nagenoeg geen games die een aanschaf rechtvaardigen. Yoshi’s Safari is één van de weinige titels waar ik een beetje enthousiast van kan worden.”
In Yoshi’s Safari laat Bowser, de boosaardige koning van de Koopa’s, zich weer eens van zijn Putin achtige kant zien. De tiran en zijn kwaadaardige kinderen zijn Juwelenland binnengevallen. De Koopalings hebben de kostbare juwelen van het Koninkrijk in beslag genomen. Als je je land zo noemt, en zo met grondstoffen koketteert, dan schreeuwt dat ook wel om aandacht. Het is aan Mario, gewapend met zijn Super Scope, om al rondrijdende op Yoshi er lekker op los te schieten en zo Bowser op het rechte pad te knallen.
Yoshi’s Safari is een vreemde eend in de Mario-bijt. Yoshi’s Safari gebruikt een first-person perspectief, maar is in essentie een rail shooter. De gameplay bestaat uit het op tijd neerschieten van vijanden voordat ze aanvallen. Verborgen gebieden en andere geheimen kunnen worden ontgrendeld door op grote poorten te schieten. Er zijn onderweg bazen die moeten worden vernietigd voordat spelers naar het volgende gebied kunnen gaan.
Je kan deze game ook met zijn tweeën spelen. Dan mag ééntje dus lekker knallen, wat op zich wel vermakelijk is, en de ander mag Yoshi besturen. Het bedienen van de Scope is iets wat je niet al te lang achter elkaar moet doen, na een tijdje krijg je oprecht last van je schouders. De game ziet er bijzonder aardig uit; grote sprites, mooie kleuren en de bekende Mario-karakters maken dit een game die het best waard is om een keertje gezien te worden.
Conclusie:
De Super Scope heeft nagenoeg geen games die een aanschaf rechtvaardigen. Yoshi’s Safari is één van de weinige titels waar ik een beetje enthousiast van kan worden. Dat wil niet zeggen dat de game een absolute aanrader is. Railshooters hebben een zeer beperkte houdbaarheidsdatum, daar doet een two player modus helaas weinig aan. Een ander probleem is de moeilijkheidsgraad, de game is veel te makkelijk. Voor de jongste gamers onder ons waarschijnlijk nog wel vermakelijk, maar de kans is groot dat ze het in één dag uitspelen.
Be the first to comment