Super Soccer (SNES)

Eind jaren ’80 en begin jaren ’90 was ik op zoek naar een spel dat me het echte voetbalgevoel kon geven. Op de Commodore 64 kwam Kick Off II in de buurt, en ook Microprose Soccer was een favoriet. Het aanbreken van de 16bit periode zorgde voor grote verwachtingen. Destijds waren mijn wensen wellicht nog niet helemaal realistisch, maar het gevoel controle te hebben over de bal was toch wel het minste wat ik kon verwachten. Op de SNES was Super Soccer het eerste voetbalspel dat ik op dit systeem speelde.

“Het aanzicht van de actie is op zijn minst origineel en ambitieus te noemen.”

In Super Soccer kan je kiezen uit een een oefenpotje tegen de computer, tegen een menselijke speler of een toernooiopzet. Verder kan je ook nog een potje penalty-schieten. In de toernooiopzet speel je tegen 16 andere landen. Tot de mindere goden behoren landen als België en Uruguay, terwijl Duitsland, Argentinië, Italië en Brazilië de toplanden vormen. Nederland zit respectabel in de subtop. Een echt toernooi is er niet, je moet gewoon alle landen één voor één verslaan, en elke keer is de tegenstander net dat ene beetje sterker. Het verschil loopt rustig op. Ik heb België met lullige afstandschoten vanaf de middellijn kunnen verslaan, terwijl ik tegen Duitsland me bijna geen foutje kon veroorloven.

Het aanzicht van de actie is op zijn minst origineel en ambitieus te noemen. De camera hangt top down boven het veld, en door de mode 7 chip ziet het scrollen tussen de goals er nog heel behoorlijk uit. Na de formatie te hebben gekozen en de spelers op de juiste plek te hebben gezet stormen ze het veld op. Je kan sliden, een schouderduw uitdelen, passen, boogballetjes geven en natuurlijk schieten. Time je schouderduw of sliding goed, anders komt een dik scheidsrechtertje je een kaart geven. Ooit eindigde ik een potje met vijf rode kaarten.

Het spel heeft een redelijke leercurve. De eerste tegenstanders zijn puur bedoeld om feeling voor de controls te krijgen. Na een paar potjes kon ik kleine effectballetjes geven die net om de tegenstander heen draaiden, recht in de voeten van mijn aanvallers. Dit was één van de eerste keren dat ik echt het gevoel had dat balbeheersing een praktisch onderdeel van het spel was. Door de jaren heen heeft deze game daar eigenlijk veel te weinig credit voor gekregen. Je kan ook met twee spelers tegen de computer spelen, met name tegen zware tegenstanders als Argentinië kan dat soms een nagelbijtende aangelegenheid zijn.

Qua beeld ziet het er vrij redelijk uit. Het aanzicht is even wennen, met name omdat je één doel pas op het laatste moment in beeld krijgt. De muziek is opzwepend, met name tijdens de echt spannende wedstrijden draagt het echt bij aan de sfeer. In 1997 begon mijn studententijd, en met enkele medestudenten investeerde ik heel veel tijd in deze game en werden we er allemaal vrij goed in. Dat leverde hilarische middagen op waar we elkaar op het scherpst van de snede bestreden. Inmiddels waren er ook games als FIFA Soccer, maar wij waren nog niet klaar met deze 16bit game.

Conclusie:
Super Soccer hoort voor mij nog steeds tot mijn rijtje favoriete SNES games en mag door geen voetballiefhebber gemist worden. Anno nu zijn we natuurlijk meer gewend, een echte toernooiopzet bijvoorbeeld, commentaar en spelers die van elkaar verschillen qua uiterlijk. Maar als je kijkt wat er qua voetbalspellen destijds uit was, dan is Super Soccer redelijke een stap vooruit geweest. Als je bereid bent om te investeren in een game, dan geeft Super Soccer je een paar spannende potjes voetbal terug.

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.