Toen midden jaren ’90 de PSX op de markt kwam brak ook echt het tijdperk van 3D gaming aan. Mensen begonnen van games een onsje meer te verwachten. We wilden nieuwe ervaringen, we wilden mooiere graphics en bovenal wilden we next level games zien. Maar er is ook niks lekkerder dan soms even helemaal los te gaan met een ongecompliceerde game, en dat is het gevoel dat Destruction Derby probeerde over te brengen.
“Tegenwoordig is het wellicht niet speciaal, maar destijds was dit de natte droom van veel puberjongetjes.”
Hou je van vette crashes, chaos en sensatie? Dan was je in de jaren ’90 waarschijnlijk in het bezit van deze game. Het was niet simpelweg een racespel, je kon hier winnen door je tegenstanders kapot te raggen. Het aantal punten dat je krijgt hangt af van hoe je ze te grazen neemt. Iedereen kan iemand simpelweg rammen, maar als je de tegenstander compleet om zijn as laat tollen levert dat aanzienlijk meer op. De game heeft verschillende manieren om je af te reageren. Er is natuurlijk de mogelijkheid om te racen, er is een onderlinge wedstrijd met slechts twee auto’s of de legendarische Destruction Derby! Je bevindt je dan in een enorme arena met meerdere tegenstanders, en dan is het doorgaan tot de laatste man… euh… wagen.
Het racegedeelte kan ik kort over zijn, die kan je met een gerust hart overslaan. Er zijn op de PSX games die dat veel beter doen, Ridge Racer bijvoorbeeld. Bovendien stuurt de wagen iets te direct waardoor het als racegame niet echt werkt. Maar laten we eerlijk zijn, voor een doorsnee racegame schaf je Destruction Derby ook niet aan. Het was je toch vooral te doen om lekker ongecompliceerd rammen. Nou, dat kan! Ik herinner me nog goed het genot toen ik voor het eerst volle bak een andere wagen ramde. Ik maakte extra vaart, en zette me, veilig zittende achter de TV schrap. Heerlijk!
De aankleding van deze game is exemplarisch voor zijn tijd. Games hadden last van een hoog 90’s MTV gehalte. Felle, niet noodzakelijker wijs bij elkaar passende kleuren, en hippe muziek. Destruction Derby is daarvan een goed voorbeeld. De muziek is niet zo trendy als die andere Psygnosis knaller uit die tijd: WipeOut, maar het brengt je zeker in de juiste stemming om anderen naar de andere wereld te crashen. De graphics zijn adequaat, in het racegedeelte zijn er wat rare momenten en glitches met verdwijnende boardings. De framerate bij de Derby is met veel auto’s tegelijk soms niet optimaal. Met zijn tweeën knallen is ook leuk, als je een PSX bezitter kan vinden om mee te linken.
Conclusie:
Tegenwoordig is het wellicht niet speciaal, maar destijds was dit de natte droom van veel puberjongetjes. Een game waarbij je met meerdere tegenstanders tegelijk helemaal los mag in een auto arena! Het gevoel van een geslaagde crash is heerlijk, ook al hadden de impactgeluiden van me iets harder gemogen. Tegenwoordig voelt het misschien ietwat oppervlakkig aan, maar destijds was dit een game waar ik zonder dat ik het wist al een tijd op had zitten wachten.
Geef als eerste een reactie