Het schijfje glijdt langzaam de Nintendo Wii in. Op het scherm kan ik nu voor de optie kiezen om Harry Potter and the Order of the Phoenix te starten. Het spel begint, ik moet de taal selecteren. WAT????!!!!!! Geen Engels!!!!! Ik kan kiezen uit Nederlands, Duits, Frans, Spaans en Italiaans, maar de geboortetaal van het Harry Potter-fenomeen zit er niet tussen. Mijn enthousiasme om met het spel aan de slag te gaan is meteen weggeëbd.
“Ook al heeft het geen effect, ik spreek de spreuken hardop uit terwijl ik de juiste bewegingen maakt. Zo is het net wat meer echt.”
Hoewel mijn teleurstelling om niet in het Engels het spel te kunnen spelen groot is, ben ik nieuwsgierig genoeg om verder te gaan. Ik heb weken naar het spel uitgekeken om met de Wii-controller zelf tovenaartje te spelen. Gelukkig leer je al snel wat spreuken. In de woonkamer maak je met de controller bewegingen die bij de juiste spreuk horen en je kunt voorwerpen verplaatsen, dingen repareren of zelfs in brand steken. Ook al heeft het geen effect, ik spreek de spreuken hardop uit terwijl ik de juiste bewegingen maakt. Zo is het net wat meer echt.
Het grootste deel van het spel speelt zich af op Hogwarts. Daar moet je allerlei opdrachten vervullen. Zo moet je opdrachten voor leraren uitvoeren en alle deelnemers voor de DA verzamelen. Nu is Hogwarts een flinke school en kun je makkelijk verdwalen. Daar hebben de makers van het spel wat op gevonden. De Marauder’s Map. Door deze kaart aan te klikken kun je of een locatie of een persoon aanklikken en vervolgens leiden voetstapjes de weg naar het gekozen doel. Naar mate het spel vordert krijg je beter door hoe je ergens moet komen (ook zonder de begeleidende voetstapjes). Daarnaast leer je geheime gangen kennen waardoor je sneller naar een andere locatie kan.
Of je vindt haar vreselijk of je hebt vreselijk met haar te doen: Moaning Myrtle. In het boek minder vervelend dan in het spel. Daar zeurt ze af en toe aan je kop als je te lang niet bij haar en de geheime kamer bent langs geweest. Door kruiden te plukken, dingen te repareren enz. krijg je bonuspunten. Heb je genoeg punten bij elkaar getoverd dan kun je naar de geheime kamer voor extra’s. Daar vind je bijvoorbeeld interviews met de hoofdrolspelers uit de film.
Zo nu en dan kom je wat vervelende Slytherins tegen. Uiteraard dagen ze je uit voor een duel of gevecht. Nou, dat laat je niet op je zitten en je begint te vechten. Het probleem is alleen dat je vaak maar wat doet. Je maakt netjes de bewegingen voor de vechtspreuken, je ziet zo nu en dan een vijand op de knieën gaan, maar je hebt geen idee wanneer je ze hebt uitgeschakeld, of zij jou. Geen balkjes in beeld om te zien hoeveel kracht je nog hebt of hoeveel schade je nog moet aanrichten. Dat geeft het gevoel dat het duelleren zo nu en dan wat nutteloos is. Alsof het niet uitmaakt wat je doet, want het spel en het verhaal gaan toch wel verder.
Conclusie
Er zijn twee grote minpunten in dit spel: eerst en vooral dat je niet voor de Engelse taal kunt kiezen. Onbegrijpelijk dat die optie niet aan het spel is toegevoegd. Het andere nadeel is het duelleren. Dat verloopt zo weinig gestructureerd dat je er geen lol aan beleefd. En laat nou net dat duelleren een belangrijk onderdeel zijn van je tocht door de Ministry of Magic. Gelukkig dat het spel daarnaast meer dan genoeg te bieden heeft in de vorm van quests en leuke mini-games. Daarnaast is het een inventief spel wanneer je het toveren in ogenschouw neemt. Het is zelfs wat lastig onthouden welke spreuken je allemaal al hebt geleerd. Gelukkig kun je ze in de spelhandleiding terugvinden. Al met al is Harry Potter and the Order of the Phoenix een leuke game waar je ontzettend veel toverplezier aan beleeft. Eenmaal op gang, leg je die ‘toverstok’ niet snelweg. Wederom een aanrader voor de Wii.
Be the first to comment