Lord of the Rings: Fellowship of the Ring (PC, XBOX, PS2)

Als Disney vroeger een tekenfilm uitbracht, dan kon je er donder op tegen zeggen dat er bij winkels als Blokker ook een goedkope nepversie te krijgen was. Bijvoorbeeld; Disney brengt Pocahontas uit, en binnen de kortste keren ligt er ook een andere tekenfilm met die titel in de winkel. Het ziet er net even iets minder uit, is snel in elkaar geflanst, en loopt qua verhaal ook niet even lekker. Het is goedkoop, en het is een beetje meeliften op andermans succes. Dit gevoel bekroop me ook bij LotR: Fellowship of the ring (het spel dan).

Er is best wel wat werk van gemaakt om de sfeer die de boeken en de film oproepen ook over te brengen in de game.

Aangezien EA destijds de rechten van de film had gekocht, dacht Black Label Games heel leep te zijn door een spel gebaseerd op het boek uit te brengen. Toch lijkt het hele intro verdacht veel op de film, alleen net even iets anders, en wat goedkoper. Ook de ingesproken stemmen zijn zorgvuldig gecast; gelijkenis met de stemmen uit de film had duidelijk een hoge prioriteit. Toch ziet het spel er voor een eerste indruk best oké uit.

Na een beetje rare introductie (enerzijds langdradig, maar raffelt toch de teksten uit het boek snel af) begint de speler aan zijn avontuur. Je bestuurt Frodo Baggins, een hobbit die net van Gandalf de tovenaar te horen heeft gekregen dat hij op pad moet. Frodo is namelijk in het bezit van een machtige ring. De ring heeft een dorst naar macht, en haalt het slechtste in de eigenaar boven. Als deze ring in verkeerde handen valt is Middel Aarde (de plek waar dit avontuur zich afspeelt) verloren. Frodo lijkt als enige bestand tegen de invloed van de ring, en moet dus op pad om de ring te gaan vernietigen, daar waar hij gemaakt is; Doemberg.

Het spel transformeert vervolgens naar een soort 3d adventure. Je loopt een beetje door Hobbitstee (je huis) en zoekt wat items. Vervolgens krijg je de opdracht om wat met die items te gaan doen. Als dat weer is opgelost krijg je een nieuwe opdracht. Eigenlijk is het spel ontzettend lineair: je moet gewoon strak de opdrachten opvolgen die het spel je aangeeft, afwijken van de gebaande paden is er absoluut niet bij.

De besturing is wat houterig, maar na een half uurtje spelen kwam ik daar nog wel overeen. Ook de beelden zijn redelijk in orde, en geven wel wat sfeer aan het spel. Onvergefelijk is echter de saaiheid van het spel. Veel meer dan het verzamelen van items is er eigenlijk niet te doen. Logica en inzicht zijn niet echt belangrijk. Als het de speler eigenlijk ook niet kan schelen wat er met die items gebeurt, dan is de spelvreugde al snel zoek.

Conclusie
LotR: The Fellowship of the Ring is zo’n typische net niet game. Er is best wel wat werk van gemaakt om de sfeer die de boeken en de film oproepen ook over te brengen in de game. Als je het boek leest dan zitten er soms ietwat rustige en lange passages in, die een brug vormen tussen de geweldig spannende gebeurtenissen in Middel Aarde. Juist die rustige elementen vormen de hoofdmoot van dit spel. Het verhaal wordt misschien in deze game wat beter gevolgd dan in de film, maar daar in dan ook alles mee gezegd. Alleen voor hardcore LotR fans.

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.