Sid Meier is een naam die bij de meeste kenners geen introductie meer behoeft. Hij tekende voor tal van klassiekers zoals Silent Service, Pirates! Gold en Railroad Tycoon. De Civilization reeks is wat mij betreft zijn Magnum Opus. Ooit kwam ik dit spel tijdens een zomerse logeerpartij tegen op de computer aldaar. Van de rest van de zomer heb ik niet heel veel meer meegekregen, want ik moest aan de slag om een wereldrijk te bouwen.
“Voor je het weet staat Gandhi ineens op de stoep om je de oorlog te verklaren.”
In Civilization voer jij de leiding over een groepje nomaden wat besloten heeft meer uit het leven te halen. Je bouwt een eerste nederzetting en begint voorzichtig met het bouwen van een opslagplaats voor je graan. Ondertussen ontdekken de wijze mannen in je midden handige zaken zoals pottenbakken, metselen, ijzer en cartografie. Je bouwt een legerunit, een mooie tempel en je zorgt voor wat landbouw. Je stad begint te groeien, en je stuurt verkenners er op uit om nieuwe locaties voor steden te vinden. Met het succes van je samenleving komen ook problemen. De inwoners van de steden verlangen enige luxe en comfort. En dan zijn er ook nog andere rijken die met lede ogen aanzien hoe jij aan de weg timmert. Voor je het weet staat Gandhi ineens op de stoep om je de oorlog te verklaren. Het leven van een leider gaat nou eenmaal niet over rozen.
De leercurve van dit eerste deel is erg goed. Civilization klinkt als een complex spel, en dat is het soms ook. Maar je begint heel bescheiden, en de mogelijkheden nemen stapsgewijs toe. Ook de turn based opzet van deze strategiegame zorgt ervoor dat je rustig je zetten kan uitdenken, en analyseren wat de gevolgen zullen zijn. Stort je je met het zwaard in de hand in diverse oorlogen, of kies je juist voor het opdoen van kennis zodat je de concurrentie technologisch ver achter je laat? De speler wordt door het spel voortdurend tot complexe afwegingen gedwongen. Als puber koos ik voortdurend voor strijd, tegenwoordig probeer ik met diplomatie een stukje verder te komen.
Conclusie
Nu ik het eerste deel weer speel vallen de schoonheidsfoutjes natuurlijk behoorlijk op. Het blijft een vreemd gegeven dat tegenstanders met speren mijn tanks weten te verslaan. Ook baal ik nog steeds van het feit dat mijn pogingen om Parijs in te nemen met getrainde moderne soldaten werd tegengehouden door een paar musketiers. Als je je over deze schoonheidsfoutjes heen kan zetten, dan heb je aan het eerste deel van Civilization een erg leuk nostalgisch middagje, avondje, nachtje… Voor iedereen die tegenwoordig geniet van de Civ-reeks en eens wil zien waar het ooit begon een aanrader.
Geef als eerste een reactie