Bij de gouden tijd van gamen hoort voor mij ook het tijdschrift. Voor Internet was dit naast mond tot mond reclame en de achterkant van een hoesje de ENIGE vorm van informatie over onze favoriete hobby. In de jaren ’80 bezat ik een Commodore 64 en een Atari, en kocht ik vaak op de gok een spelletje. Tegen het einde van dat decennium begon ik tijdschriften te kopen en kreeg ik eindelijk meer inzichten in wat de moeite waard was. Een overzicht van de belangrijkste buitenlandse bladen die ik kocht.
Computer and Video Games (1981- 2004)
De grootvader van de gamesjournalistiek. CVG werd opgericht in 1981 en wordt gezien als het eerste Britse gamesmagazine. In magazine-vorm kwam het maandelijks uit tot oktober 2004. Daarna ging het (tot 2014) over in een website en een Youtubekanaal. CVG speelde in de jaren ’80 in op de groeiende markt voor homecomputers, maar besprak ook arcadespellen. Ook kon je in de jaren ’80 programmeeradvies en listings van basic programma’s tegenkomen. In de ’90’s werden consoles steeds belangrijker en evalueerde het tot een meer doorsnee gamesmagazine.
Zapp!64 (1985 – 1992)
Als Commodore 64 bezitters terugdenken aan magazines uit de gloriedagen van de machine, dan is Zapp! waarschijnlijk de titel die het meest naar voren komt. Onze lokale Bruna verkocht er zo af en toe eentje, dus regelmaat was ver te zoeken. Maar wat kreeg ik een waar voor mijn geld! Veel recensies, mooie previews, overzichten van oudere games in een genre, en natuurlijk de Tape met demo’s en een paar oude spellen waar ik altijd heel blij van werd. De recensenten hadden allemaal hun eigen persoonlijkheden en waren net als MTV’s DJ’s en VJ’s door de leden van het blad gerespecteerd. Het blad ging later verder als Commodore Force tot 1994.
Power Play (1987 – 2000)
In 1990 kocht ik op vakantie in Praag mijn eerste Power Play, een Duits gamesmagazine dat bijna alle systemen behandelde. Leg hedendaagse bladen en dit blad naast elkaar, en je ziet hoe enorm de markt veranderd is. Het blad stond letterlijk tjokvol met nieuwe releases. Lees je tegenwoordig een Power Unlimited door, dan krijg je de indruk dat er nog maar een handvol releases per maand op de markt komen. Power Play had als beoordeling de gezichten van de recensenten. Hoe blijer ze keken, hoe beter de game. Het was ook een goede manier om Duits te leren.
Commodore Format (1990 – 1995)
Veel mensen beweerden dat ZAPP!64 aan het begin van de jaren ’90 zijn glans had verloren. Veel medewerkers van dat magazine waren betrokken bij Commodore Format, een heerlijk magazine vol brutale recensies, artikelen en natuurlijk de geweldige Power Pack, een tape vol met demo’s van de nieuwste games. Het blad stroomde over van liefde voor de Commodore 64 in een tijd dat de machine duidelijk op zijn laatste tandvlees liep. Toen het blad in 1995 stopte was het tijdperk van de 8bit homecomputers al lang en breed voorbij.
Mean Machines SEGA (1990 – 1997)
Ik was een SEGA fanboy, en daarbij hoorde een SEGA blad. MMS begon eerst als Mean Machines en besprak alle systemen. Toen SEGA en Nintendo duidelijk de dominante consoles van hun tijd bleken besloot men een Nintendo en een SEGA blad uit te brengen, dit was ongeveer rond 1992. Deze opzet ging een paar jaar goed, tot de uitgever ook een officieel SEGA magazine ging uitgeven naast MMS. De overkill aan SEGA magazines (in een tijd dat het ook met SEGA achteruit ging) hielp niet. Het blad hield in 1997 op met bestaan. Maar het was als SEGA fanboy destijds wel fijn om een blad te hebben vol Mega Drive en Game Gear informatie.
Geef als eerste een reactie