Lost Kingdoms is een RPG, die met zijn eerste deel een verfrissende indruk achterliet omdat het het RPG-genre combineerde met kaarten. Hierdoor had het eerste deel een kleine schare hardcorefans, en kreeg het spel een soort cultstatus. Nu is het tijd voor deel twee.
“Dat camera’s begin deze eeuw voor programmeurs een uitdaging vormden was wel duidelijk, maar bij Lost Kingdoms 2 mag je het allemaal zelf opknappen. “
Je bent Tara Grimface en net als de hoofdrolspeelster in deel één loop je rond met een behoorlijke Runestone op je rug. Met zo’n Runestone kan je monsters tot slaven maken door ze op te slaan in een deck kaarten. Echter 200 jaar na deel één zijn de Runestones niet meer zo bijzonder als ze waren. Er is namelijk een techniek uitgevonden om kunstmatige Runestones te maken. Deze rijkeluisvoorwerpen zijn lang niet zo sterk als de originele Runestones, maar kunnen nog steeds indruk maken. Het koninkrijk Argwyll is op de grens van vernietiging en Tara moet met haar Runestone wezens oproepen om de vijanden van Argwyll te verslaan.
Lost Kingdoms 2 speel je net als deel 1 met een deck kaarten. Je kan verschillende decks samenstellen met de kaarten die je hebt. Elke keer als je een bepaald gebied binnengaat, kies je een deck. Elke kaart staat voor een ander monster. Naarmate je verder komt in dit spel, kom je steeds meer nieuwe kaarten tegen, in totaal zijn er meer dan 200 kaarten te vinden. Het idee is dat als je een monster tegen komt, je een kaart dient te gooien. Deze kaart verandert in een monster, of verandert jezelf in een monster, waardoor je zelf moet vechten. Je hebt verschillende types monsters; aarde-, water-, vuur-, hout- en mechmonsters. Vuurmonsters zijn sterk tegen houtmonsters, watermonsters tegen vuurmonsters etcetera. Het leuke van dit idee is dat je real-time aan het spelen bent, dus niet hoeft te wachten op de moves van tegenstander, of zelf door allerlei menu’s moet scrollen, voordat je iets kan doen.
Grafisch is het spel niet meer dan aardig te noemen. De levels zijn vrij ongeïnspireerd en leeg, de monsters en andere characters zien er aardig uit. Maar de Cube was wel tot wat meer in staat dan deze ietwat kale werelden. De muziek is ook niet heel erg interessant, die doet zijn werk, maar that’s it. Voor de soundeffects geld hetzelfde. Een zwaar minpunt in de gameplay is de camera. Dat camera’s begin deze eeuw voor programmeurs een uitdaging vormden was wel duidelijk, maar bij Lost Kingdoms 2 mag je het allemaal zelf opknappen. Je zal zelf voortdurend met de c-stick je camera moeten bijdraaien. Daarnaast is het spel ook niet bepaald overzichtelijk, aangezien er meer dan 200 kaarten in het spel te vinden zijn. Hierdoor is het heel erg moeilijk een goed en uitgebalanceerd deck te maken.
Conclusie:
Lost Kingdoms 2 is een aardig spel geworden. Als je van rpg’s houdt, dan is dit misschien weer wat nieuws. Het spel kon mij echter niet heel lang boeien. Ook de 2 speler mode, waarin je dus je decks tegen elkaar kan gebruiken is niet heel erg onderhoudend. Deel één heb ik nooit gespeeld, maar de opvolger is volgens velen meer een mindere versie dan een verbetering van het origineel. Voor de liefhebber.
Geef als eerste een reactie