Nadat SEGA besloot geen eigen consoles meer te maken dook Sonic ineens op bij de concurrent. Het was behoorlijk wennen voor mij om Sonic op een Nintendo te spelen. Als Sega liefhebber deed het soms zelfs een beetje pijn om het blauwe baasje op de cover van een Nintendo magazine te zien. Aan de andere kant is het misschien maar goed ook, op deze manier kunnen mensen over de hele wereld zelfs na het debacle van de Dreamcast (Sega’s laatste console) van Sega games genieten.
“Sonic is nog altijd (en nu hoor ik duizenden Nintendo fans joelen) tien keer cooler dan dat maffe Italiaanse loodgietertje en zijn slungelige broertje.”
Sonic the Hedgehog voor de Sega Mega Drive was het eerste platformspel waarbij ik als stoere 90s jongen (ik was ongeveer 15 jaar) mijn meerdere moest erkennen in een meisje. En ook al ben je door een progressieve moeder opgevoed met alle fijne kneepjes van het feminisme, dat deed toch even pijn. Helemaal als je bedenkt dat het meisje in kwestie niemand minder dan mijn 8 jaar jongere zusje betrof. Met één hand op haar rug gebonden speelde ze het spelletje op haar sloffen uit, en wist ze zonder problemen alle levels sneller af te ronden.
Wat Sonic voor velen boven Nintendo’s Mario deed uitstijgen was de waanzinnige snelheid waarmee hij zich kon voortbewegen. Dit element is op de GBA perfect overgebracht. Nog meer dan op de Mega Drive kunnen snelheidsduivels zich lekker uitleven. De manier waarop de landschappen soms in hoog tempo aan je voorbij schieten is mijn inziens op de GBA niet vaak vertoond. Het echt ouderwetse Sonic gevoel kwam weer in me boven, zelfs op een Nintendo apparaatje.
Die snelheid is leuk, maar hierdoor mis je veel elementen die het spel je te bieden heeft. Te pas en te onpas kom je verborgen bonussen en schatten tegen die je door een al te hoge topsnelheid makkelijk mist. Daarom is ouderwets schotje springen en beestjes ontwijken soms ook even nodig. In de latere levels redt topsnelheid alleen je sowieso niet meer, daarvoor zijn de levels veel te ingewikkeld opgebouwd.
Conclusie
Sonic Advance 2 is weer ouderwets platform genot met die ouwe trouwe blauwe Hedgehog. Sonic is nog altijd (en nu hoor ik duizenden Nintendo fans joelen) tien keer cooler dan dat maffe Italiaanse loodgietertje en zijn slungelige broertje. Zowel voor oude Sega adepten als de verstokte Nintendo fans (die Sonic stiekem toch leuk v0nden) was Sonic Advance 2 een titel die niet mocht missen in je GBA collectie. Absolute platform top! In een tijd dat veel games worstelden met de sprong naar 3D bleek 2D gaming nog steeds springlevend.
Geef als eerste een reactie