Begin jaren ’90 domineerden one on one fighters de 16 bit consoles. Gamers waren hevig aan het discussiëren welke game beter was: Mortal Kombat of Street Fighter II. Niet zo gek dat Atari voor zijn nieuwste spelcomputer ook een dergelijke game wilde. Het mij onbekende Hand Made Software kreeg van Atari de kans om een Mortal Kombat kloon te maken, maar of ze ook in die opzet geslaagd zijn?
“Ironisch dat het enige waarin deze game onderscheidend probeert te zijn ook al niet werkt.”
Op het kleine eiland Kasumi bestaat een portaal tussen deze wereld en de onderwereld. Gedurende vele eeuwen is dit portaal gesloten gehouden door de balans tussen goede en kwade krachten. Nu heeft de duistere ninjaheer Gyaku de krachten van het goede verslagen en de poort naar de onderwereld geopend. Het is aan jou, een Kasumi-ninja, om Gyaku te stoppen en het evenwicht in de wereld te herstellen. Lijkt dit verhaal een beetje op dat van Mortal Kombat? Het zal al snel niet de enige overeenkomst zijn.
Kasumi Ninja is een één-op-één vechtspel met gedigitaliseerde karakters zoals we dat kennen uit de eerste Mortal Kombat games. Maar de game doet me misschien nog wel meer dingen aan de Street Fighter the Movie titel. Dat is normaliter al een veeg teken, maar in dit geval zelfs nog een compliment. Want laten we er niet omheen draaien, Kasumi Ninja is een heel matige titel. Het begin is al vrij ernstig. Er zijn dan wel acht vechters waaruit je kunt kiezen, maar elk karakter straalt een totaal gebrek aan originaliteit uit. Daarbij lijkt het wel alsof de programmeurs wel geld hadden om karakters te digitaliseren, maar niet voor een beetje interessante outfits.
Het character select screen is een soort 3d first person overzicht waarbij je langs standbeelden van de vechters loopt. Het is onnodig en onoverzichtelijk. Een select-screen zoals in bijna alle andere games is echt stukken effectiever. Ironisch dat het enige waarin deze game onderscheidend probeert te zijn ook al niet werkt. De game speelt houterig, de speciale bewegingen gaan stroef en spreken niet tot de verbeelding. Ook zijn er een soort fatality’s in deze game, maar niets waarvan je rooie oortjes gaat krijgen.
Conclusie:
Het enige leuke aan deze titel is een stem dat in de stijl van de slechtste ouderwetse vechtfilm “kasumi ninjaahhh” prevelt. Oh ja, en dat ik een soort Ninja haarband kreeg meegeleverd bij het spel. Zie je me daar mid 90’s al mee aankomen op Tae Kwondo training? Wat heb jij nou in je haar? Nou, een haarband van een zeer matig vechtspel! Gaaf man! Titels als deze kwamen in de eerste maanden van deze spelcomputer te veel op de markt en deden het vertrouwen van de consument in dit systeem geen goed.
Geef als eerste een reactie