Het was het begin van de jaren ’90. Nirvana was hot, Beavis & Butt-Head waren nog cool, Ren en Stimpy nog op TV en Super Mario Kart op SNES was mijn favoriete spel. Zucht, ik begin misschien wel oud te worden. Mijn vader had gelijk, vroeger was alles beter. Op Civilization en Championship Manager 97/98 na heb ik nog nooit zoveel tijd gestoken in een spelletje als in Mario Kart. Met Koopa Troopa zette ik diverse snelle tijden neer, en won ik na een bloedstollende race de 150CC Special cup (ik pink hier even een traantje weg). In 2002 kon ik via de GBA opnieuw los.
“In de Advance versie heeft men geprobeerd meer trouw te blijven aan het originele spel.”
Nu (2020) ligt er een zware taak in mijn vooruitzicht: objectief blijven bij het recenseren van Mario Kart SC. De eerste opvolger van het originele spel was Mario Kart 64, en die is me niet enorm bevallen. Sorry, ik weet dat deze game een grote schare fans heeft, ik vond het gewoon niet geweldig. Wat dat betreft was Crash Team Racing op de PSX een betere Kart-kloon. In de Advance versie heeft men geprobeerd meer trouw te blijven aan het originele spel. Mijn teleurstelling is groot als ik merk dat ik niet langer met Koopa Troopa kan racen. Hij heeft plaats moeten maken voor Wario.
Inhoudelijke uitleg van het spel lijkt me eigenlijk overbodig, maar voor de spelletjesanalfabeten onder ons nog even snel: Het gaat hier om een racespelletje met Mario. De loodgieter en zijn vrienden strijden in 3 cupjes en 3 klassen (50, 100 en 150cc) wie de beste racer is. Er zijn acht karakters om uit te kiezen, en elk heeft zo zijn eigen voordelen. Zo trekt Bowser erg traag op, maar is hij snel op de lange stukken. Toad kan scherp sturen, en Mario is een goede all-round racer.
Het racen voelt meteen als vanouds aan. Ondanks het beperkte aantal knoppen loopt alles als een trein op de Advance. De beelden zien er op de Advance strak en scherp uit. De geluiden zijn eenvoudig, maar degelijk. Het sturen gaat behoorlijk scherp, maar na enige gewenning heb ik de kart goed genoeg onder controle om mijn eerste cup-kampioenschap winnend af te sluiten. Het oude vertrouwde beeld van de vis die de beker naar de winnaar gooit is bewaard gebleven.
Conclusie
Mario Kart SC is wat mij betreft een van de beste racespelletjes op de GBA. Als je de besturing eenmaal onder de knie hebt is het spel al leuk, maar de ware kunst zit hem in het vinden van de juiste manier om een bocht aan te snijden. Dat maakt dat het spel als racesimulatie behoorlijk aan diepgang wint, iets wat menig serieus racespel niet kan zeggen. Het spel zit gewoon goed in elkaar, en de multiplayer-optie maakt dit spel tot een absolute must voor bezitters van de Advance.
Be the first to comment