We schrijven 1995, Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren dat ik met mijn beste vriend in de bioscoop zat en uit de speakers die ene strijdkreet schalde: MORTAL KOMBAT!!! Vette dancebeats pushten ons in de verfilming van onze favoriete vechtgame. De film was geenszins een meesterwerk, maar hij veroverde wel een plekje in mijn hart als nostalgische jeugdherinnering. Nu, 26 jaar later, zijn er vele nieuwe Mortal Kombat games geweest, maar mijn liefde ligt vooral bij de eerste titels uit de serie. Maar zal dat ook voor een nieuwe film gelden?
“No matter how many of my people you put in the ground, there will always be another to take their place.”
Cole Young (Lewis Tan) is een vechtsporter wiens carrière zich in een neerwaartse spiraal begeeft. Na weer een verloren gevecht komt hij in contact met Jax (Mehcad Brooks) die hem helpt te ontsnappen aan de geheimzinnige Sub Zero (Joe Taslim). Cole is uitverkoren om de aarde te vertegenwoordigen in een mythisch vechttoernooi: Mortal Kombat. De boosaardige keizer van Outworld heeft 10 toernooizegens nodig om de aarde aan te kunnen vallen, dit zou de tiende moeten worden. Zijn rechterhand Shang Tsung (Chin Han) moet daarvoor zorgen. Met behulp van Sonya Blade (Jessica McNamee) en de criminele huurling Kano (Josh Lawson) vlucht Cole naar de tempel van Lord Rayden (Tadanobu Asano) om zich voor te bereiden op het naderende toernooi. Daar zal Cole veel over zichzelf leren, bijvoorbeeld wat zijn connectie is met de mythische vechter Hanzo Hasashi (Hiroyuki Sanada).
Halverwege de film observeert schurk Shang Tsung de gekozen helden waarmee Rayden de aarde wil redden. Hij kan zijn minachting nauwelijks onderdrukken. Zijn dit ze nou? Zoiets dacht ik ook toen ik de cast en crew voor deze film een paar maanden gelden zag. Regisseur Simon McQuoid heeft vooral ervaring met reclamefilmpjes. Zijn wikipagina bestaat bij het schrijven van deze recensie uit één regel. Dat hij een dure actiefilm mag regisseren is op zijn zachtst gezegd… een verrassende keuze. Van de cast heeft alleen Hiroyuki Sanada enige internationale starpower, hij is een geweldig acteur die ik graag zie. De rest bestaat uit acteurs die hier en daar wat rolletjes op TV en film bijeen hebben gesprokkeld. Alleen Tadanobu Asano en Chin Han hebben in vorige rollen een indruk achter gelaten. Dat wil natuurlijk niets zeggen over de kwaliteit. McQuoid kan zich natuurlijk ontpoppen tot een geniaal visionair, en als de vechtscenes er goed uitzien ben je al halverwege.
De film concerteert zich rond Cole, een personage dat niet in de games voorkomt. Dat is nog zo’n bijzondere keuze, zeker omdat favoriet Johnny Cage niet eens in de film zit. Natuurlijk zijn er verder genoeg bekende gezichten voor de liefhebber van de games, maar waarom de bestaande personages niet voldeden voor de hoofdrol is mij een raadsel. Uiteraard hebben producenten, schrijvers en de regisseur allerlei verklaringen hiervoor, maar de wereld van deze game is zo rijk aan personages dat dit niet had gehoeven. Zeker omdat Cole een volkomen oninteressant personage is. In de aanloop naar deze film was er enige discussie over zijn afkomst, wat zou zijn link met de wereld van Mortal Kombat zijn? Dat ligt er echter vanaf het eerste begin dik bovenop.
Regisseur McQuoid heeft in elk geval ervaring met het schieten van mooie plaatjes. De film ziet er gelikt uit, de vechtscenes zijn bloederig genoeg om de fans van het spel te plezieren. Het grootste probleem zit ‘m in het vertellen van een verhaal. De motivaties van de karakters zijn ondergeschikt aan de hoofdlijn. Cole accepteert vrij makkelijk alles wat Jax hem vertelt. Verder hebben de makers één essentieel onderdeel van Mortal Kombat niet begrepen: het gaat om een toernooi waarin het lot van de wereld op het spel staat. In plaats daarvan is de film eigenlijk één lange preview naar dat toernooi toe. De eerste film uit 1995 hield de dingen simpel en is mede daarom een cultfavoriet onder gamers. Deze film wil weer net iets teveel.
Ook qua cast laat de film een weinig bevredigend gevoel achter. Chin Han kan als Shang Tsung niet op tegen zijn voorganger Cary-Hiroyuki Tagawa. Diens optreden was zo legendarisch dat hij zelfs een onderdeel van het spel werd. Tadanobu Asano is als Lord Raiden weinig imponerend. Lewis Tan heeft niet de kracht om als Cole deze film echt te dragen. Josh Lawson is als Kano wel vermakelijk, en in de weinige tijd die hij krijgt is Hiroyuki Sanada een overtuigende Scorpion. Joe Taslim kende ik voornamelijk van The Raid. Als Sub Zero schittert hij vooral in de openingsscène. Sowieso krijgen Sub Zero en Scorpion iets meer achtergrond in vergelijk met de 1995 versie. Dat is dan wel weer een pluspunt. Jessica McNamee en Mehcad Brooks zijn als Sonya en Jax adequaat zonder veel indruk te maken. Goro krijgt ook een momentje, maar dat is voor de machtige krijger weinig eervol.
Conclusie:
Zo teruglezende ben ik wel heel kritisch op de film. Viel er dan niets te genieten? De film heeft zo zijn momentjes. Kano is vermakelijk, en Sub Zero en Scorpion halen het uiterste uit de beperkte schermtijd. Als de twee tegen het einde van de film zich klaarmaken voor een alles of niets gevecht hoor ik ineens ook de bekende 90s beat. Okay, het is een remix, maar even heb ik weer kippenvel. Jammer genoeg zijn er verder weinig gevechten die me echt bijbleven. In vergelijk met het origineel zijn de gevechten wat rommelig en worden veel situaties wel heel erg deus ex machina opgelost. Mortal Kombat is daardoor vooral een middelmatige film. Of de sequel waar deze film op inzet er gaat komen blijft afwachten.
Geef als eerste een reactie