Nintendo was in de jaren ’80 dan wel de eenzame heerser op de consolemarkt, maar in de Arcades timmerde SEGA hard aan de weg. Racegames zoals Out-Run waren een enorm succes, en ook de beat ‘m ups gaven SEGA een stoerder imago. Golden Axe was zo’n hit waarvoor ik graag een Mega Drive wilde aanschaffen. Hoe goed speelt deze klassieker meer dan dertig jaar later nog? Ik pakte mijn oude Mega Drive er weer eens bij en begon vol goede moed.
“Het geeft de speler ook gewoon een fijn gevoel om zo’n wezentje een lekkere schop te geven.”
In deze game heb je de keuze uit drie helden, en probeer je een einde te maken aan de heerschappij van Death-Adder die samen met zijn duistere trawanten de koning en diens dochter ontvoerde. Ook stal deze schurk de legendarische Golden Axe. Motivatie genoeg voor onze helden om aan de slacht te gaan! Als kind vond ik het keuzescherm al fantastisch: een groot skelet met benige handen waarop de drie mannetjes afwachten wie je gaat kiezen. Bij deze side-scrolling beat-m-up kan je kiezen uit een barbaar, een dwerg en een amazone. Ik koos meestal voor de amazone omdat ik snelheid belangrijk vond. Vervolgens moet je simpelweg alles wat tussen jou en de kwade Death-Adder instaat doodknuppelen.
Behalve het meppen zijn er nog enkele details die game een beetje meer diepgang geven. Er zijn wezens waarop jouw held kan plaatsnemen en rondrijden. Het is wel fun om op zo’n hagedisachtig wezentje heen en weer te lopen en met diens staart de tegenstanders omver te zwiepen. Ook is er de mogelijkheid om een draak te berijden, en dat voelde destijds best wel kick-ass. Tussen de levels door doen de helden een tukje en komen er irritante wezentjes met een zak over hun schouder tevoorschijn. Geef ze een goede trap, en ze laten belangrijke dingen op de grond achter. Met de diverse flesjes die je hierdoor oppikt kan je je krachten doen aansterken en je speciale aanvallen uitbreiden. Met name in de latere levels zijn deze speciale aanvallen soms broodnodig: hoe krachtiger hoe beter. Maar het geeft de speler ook gewoon een fijn gevoel om zo’n wezentje een lekkere schop te geven.
Golden Axe is verder wel ietwat eentonig. Het is toch vooral veel lopen, meppen, nog meer meppen, flesjes oppikken en nog maar wat meppen. Het ziet er best okay uit voor een vroege Mega Drive game, maar in vergelijk met Streets of Rage (qua gameplay toch wel hetzelfde genre) viel het me toch wat tegen. De diverse speciale aanvallen zijn wel erg vet! Het geeft heel veel voldoening om hel en verdoemenis op de schurken los te laten. Wees echter wel tactisch wanneer je het inzet. Het is me te vaak overkomen dat ik op kritieke momenten zonder zat. Een enorme plus van deze game is de speelbaarheid. De besturing is prima en als hakken en slaan je ding is zit je hier wel goed.
Conclusie:
Hoe voelt het om dertig jaar later deze game weer te spelen? Eigenlijk best goed! Ik vond Streets of Rage destijds ietsje toffer, en die conclusie trek ik nu weer. Desondanks is de status van klassieker voor deze game volledig terecht. Zelfs de momenten dat mensen mijn klappen weten te blokken en ik slechts een lomp “tok tok” hoor geven voldoening. Is dit een game waar ik dagen mee zoet ben? Het is niet een al te moeilijk spel, dus ook voor de mindere goden is dit nog steeds een prima keuze. Speelde je nog nooit Golden Axe, dan zou ik daar maar eens snel verandering in aanbrengen.
Geef als eerste een reactie