Wocka, wocka, whieuieuieuwww! Wie niet bekend is met het fenomeen Pac-Man mag nu deze pagina wegklikken, en naar het dichtstbijzijnde hoekje lopen. Zet daar een puntmutsje op en ga je eens lekker zitten schamen. Pac-Man is namelijk niet zomaar een spelletje. Als er één spel symbool staat voor alles wat met videogames te maken heeft, dan is het Pac-Man. Het is een universeel karakter geworden. Iedereen, jong of oud, zal in een geel cirkeltje met een hap eruit Pac-Man herkennen.
Tohru
De ontstaansgeschiedenis van Pac-Man is een mooi verhaal op zich. Volgens de legende was het avond, en Namco ontwerper Tohru Iwatani ging nog even met zijn vrienden een stukje pizza eten. Een pizza waarvan al één slice was opgegeten inspireerde hem tot het karaktertje Pac-Man. Een kleine (romantische) anekdote die de volgende cijfers tot gevolg zou hebben: In het debuut jaar verkocht Namco meer dan 100.000 Pac-Man Arcade’s. Namco schat dat het originele spel rond de eeuwwisseling meer dan 10.000.000.000 keer was gespeeld. De originele kast leverde Namco zo’n 100.000.000 Dollar op. Er zijn 250 bedrijven met een officiële licentie om Pac-Man producten te maken. Er bestaan duizenden verschillende Pac-Man Producten (Spelletjes niet meegerekend) Denk hierbij aan: broodbakjes, platen, luchtverfrissers, telefoons en poppetjes.
Thuis spelen
Een schot in de roos dus, deze vinding van Tohru Iwatani. Na de Arcade versie ging Pac-Man ook de huiskamer veroveren. Eerst was daar een snelle afgeraffelde versie voor de Atari VCS 2600. Het beeld was lelijk en hoekig, en de muziek was niet eens mooi overgenomen. Deze versie miste de touch van de Arcade. De Intellivision versie was iets beter, maar ook hier bleek, haastige spoed, zelden goed. Philips bedacht een suffe kloon voor zijn VideoPac: Happelaar (munchkin). Dat leverde een flinke rechtszaak op over copyright schending. Uiteindelijk moest de echte thuis versie van Pac-Man nog komen. Ondanks gebrek aan kwaliteit verkochten deze Pac-Man’s als een trein.
Mevrouw Pac-Man
Na een mislukt avontuur met Pac-Man PLUS bracht Namco Ms. Pac-Man uit. Met Ms. Pac-Man wilde men meer vrouwelijke spelers naar de Arcade lokken. Het was ze namelijk al opgevallen dat vrouwen de gele eter een leuker figuurtje vonden dan de gemiddelde ruimtewezens van Space Invaders. Pac-Man sprak een breder publiek aan. Ms. Pac-Man werd een groot succes. Veel spelers prefereren dit spel zelfs boven het origineel. De versie voor de Atari VCS 2600 was vrij getrouw aan de arcade versie, en een kaskraker van de eerste orde. Het strikje en de lipstick van Ms. Pac-Man waren in die tijd een grafische revolutie van de eerste orde.
Cash Cow
Verblind door dollar tekens brachten Namco en Midway vervolgens een stortvloed aan varianten af. Super Pac-Man, Pac and Pall, Professor Pac-Man, Pac-Man Jr. en Pac-Land kwamen allen in een tijdspanne van twee jaar uit. Het was te snel, te veel en te slordig. Alleen Pac-Man Jr. Bleek een aardige variatie, de rest was middelmatig tot slecht. Het leek erop dat het succes van Pac-Man ook weer zijn ondergang zou worden. Na 1984 werd het langzaam aan weer redelijk stil rond het gele happertje.
Een nieuw tijdperk
In de jaren 90 kwam Pac-Man weer helemaal terug. Na Pac-Mania voor de Master System en Pac-Man voor de NES, werden ook de 16-bit consoles voorzien van Pac-titels. Platformspelletjes, Tetris klonen, alle genres waar je Pac-Man in kon stoppen werden gebruikt om Pac-Man weer aan de man te brengen. Toch bleven de originele versies die voor de Lynx en Game Gear uitkwamen het leukste. Old school gaming never dies zullen we maar zeggen. Zelf heb ik vele mooie herinneringen aan Ms Pac-Man op de Atari. Maar ook enkele klonen zoals bijvoorbeeld Oh Shit! op de MSX en CD-man (een shareware PC versie) zitten in mijn geheugen geramd.
Wijsheid achteraf
Nog twee feitjes over Pac-Man. Toen de licentie eerst aan Atari werd aangeboden bedankte men voor de eer. De Amerikaanse markt zou geen belangstelling hebben voor dit spel. Midway hapte wel toe, en tot op de dag van vandaag is men er bij Atari niet achter welke sufferd heeft lopen slapen daar bij marketing. Tohru Iwatani is er ook niet veel beter van geworden. Het enige wat hij van al dat succes terugzag was een bevordering tot afdelingschef. Nou ja, hij leeft wel voort in de Videogame hall of honor.
Be the first to comment