Tennisgames, ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Sommige spellen vond ik vermakelijk genoeg om een paar minuten mee te doden, andere games waren ondanks alle toeters en bellen voor mij toch een veredelde versie van Pong. Gewoon net zolang kaatsen tot de andere speler er niet meer bij kan. Toen ik in 1997 pas een SNES kocht (Ik was een SEGA fanboy) kreeg ik Super Tennis er gratis bij. Door de jaren heen heb ik toch de nodige potjes gespeeld. Wat heeft deze Tennisgame wat soortgelijke titels niet hebben?
“De enorme overdaad aan mogelijkheden zorgden ervoor dat ik vaak het te mooi wilde doen”
Eindelijk is het jou als speler gelukt om door te dringen tot het walhalla van de tenniswereld: het wereldcircuit van tennis wacht op je. Je kan kiezen uit 20 mannelijke en vrouwelijke spelers, elk met hun eigen speelstijl (sterke en zwakke punten). Vervolgens kies je welke toernooien je wel en niet gaat spelen. Alle toernooivormen (single, dubbels en mix) zijn aanwezig, en ook de bekende ondergronden (gravel, gras en hardcourt) hebben hun invloed op jouw spelstijl.
De circuitmodus is het belangrijkste onderdeel van het spel. Hier werk je aan je carrière en speel je mee in toernooien over de hele wereld. Ver komen in deze toernooien is essentieel, want daarmee verdien je punten voor de wereldtourranglijst. Er zijn 4 grote toernooien (een beetje zoals de bekende grand slams) en veel kleine toernooien om te spelen. Naar mate je hoger op de ranglijst komt krijg je ook toegang tot de grotere toernooien.
Qua tennis is de game goed bestuurbaar, maar zeker niet makkelijk. Allerhande tennisfoefjes kan je uit je gamepad toveren: slices, lobjes, smashes… De enorme overdaad aan mogelijkheden zorgden ervoor dat ik vaak het te mooi wilde doen. In eerste instantie verloor ik daardoor onnodig doordat ik te veel zat te pielen met risicovolle balletjes. Door eerst eens op zeker te gaan spelen, de ballen goed te plaatsen en gewoon mijn puntjes te pakken kwam ik langzamerhand vooruit. Daarna paste ik voorzichtig steeds meer leuke balletjes in mijn spelstijl.
Conclusie
Super Tennis ziet er goed uit. De kleurige wedstrijden geven een goede indruk van de mogelijkheden van dit systeem, en als je eenmaal door hebt hoe alles werkt begin je met veel lol aan de wedstrijden. Al snel had ik vele velletjes met wachtwoorden rond mijn TV slingeren, één wedstrijdje duurt al lang genoeg, laat staan een heel toernooi. Heb je niks met de sport op zich, dan gaat Super Tennis daarin geen verandering brengen. Maar hou je wel van een potje Tennis, dan is dit naar mijn mening nog steeds één van de leukere tennisgames in omloop.
Geef als eerste een reactie