Liefhebbers van een ouderwetse film noir, opgelet. Microids en Mindscape maakten in 2003 namelijk een interessant detectivespel dat precies in jullie straatje ligt. Post Mortem is een combinatie van (animatie) film en spel waar dialogen en muziek voor een creepy sfeertje zorgen. Het spel neemt je via traditioneel speurwerk mee naar de diepste plekken van de verwrongen menselijke geest… Blijft dit spel twintig jaar later nog overeind?
“De muziek en de beetje verregende donkere beelden passen precies bij het spel. Ook de kleurrijke karakters en vage voorwerpen die je tegenkomt zijn steeds mooi getroffen.”
In Post Mortem speel jij Gus, een ex-detective die nu in Parijs van 1920 als schilder aan de bak probeert te komen. Dit lukt van geen kant, getuige het miserabele atelier waarin Gus woont. Tot overmaat van ramp heeft Gus ook nog eens een nachtmerrie over een jong stelletje dat op beestachtige wijze wordt vermoord door een gemaskerde dader. De toon is gezet voor een nagelbijtend spannende adventure. Je avontuur begint als de geheimzinnige Sofia Blake je inhuurt om de moord op haar zus en haar echtgenoot op te lossen. De omstandigheden waarin de politie de lichamen aantrof komen ernstig overeen met jouw dromen. Omdat je ook nog eens hard aan geld toe bent, hap je toe. Sofia oogt niet ernstig betrouwbaar, maar als je op zwart zaad zit moet je niet al te kieskeurig zijn.
Post Mortem is een adventure die het best te beschrijven valt als en combi tussen Gabriel Knight en Myst. Veel items verzamelen, beetje klikken, en de mogelijkheid om 360 graden te draaien om zo nog meer van je omgeving te onderzoeken. Eigenlijk komt het er op neer dat je met de muis items zoekt die je kan verzamelen, en dat je moet uitzoeken hoe je die items moet gebruiken, en waar. Een voorbeeld; om in een kamer te komen heb je de sleutel nodig van de kamerdeur. Na het slot te hebben onderzocht kom je erachter dat de sleutel nog aan de binnenkant zit. Vervolgens pik je ergens in het spel en krant op. Die krant schuif je onder de deur. Met een ander opgepikt item druk je vervolgens de sleutel uit het slot. De sleutel valt op de krant, en zo trek je de sleutel terug naar jouw kant van de deur. Puzzel opgelost.
Op zich is het spel vrij lineair, en blijft jouw inbreng bij het zoeken en juist gebruiken van items. De puzzels zijn soms ingewikkeld, maar voor liefhebbers van het genre heerlijk traditioneel. Soms moet er een ander persoon worden aangesproken voor informatie. Dan kan de speler kiezen uit verschillende vragen en opmerkingen. Kies zorgvuldig wat je tegen iemand zegt. Een al te vriendelijke aanpak brengt je niet ver, maar iemand beledigen ook niet. De sfeer van het spel is uitermate creepy. Nog steeds acteren de computerkarakters met uitgestreken houten koppen, maar de prima ingesproken stemmen maken een hoop goed. De muziek en de beetje verregende donkere beelden passen precies bij het spel. Ook de kleurrijke karakters en vage voorwerpen die je tegenkomt zijn steeds mooi getroffen.
Conclusie:
Post Mortem was voor zijn tijd een prachtig sfeervol adventure. Heb je het niet direct op adventures, dan nog zou ik je willen aanraden dit spel een kans te geven, want de sfeer grijpt je ontegenzeggelijk bij de strot. Actiefans moeten echter deze titel links laten liggen. Dit spel wordt namelijk vooral met de hersenen opgelost. Leuke vondst is dat de speler via een tekenblok in zijn inventory een profielschets kan maken door alle aanwijzingen die hij krijgt van getuigen, te schetsen. Voor de liefhebbers van avonturenspellen een prima suggestie!
Geef als eerste een reactie