Eind van de jaren ’80 verscheen de ene na de andere platformer. Sinds de doorbraak van Super Mario Bros. leek dit het dominante genre in gaming geworden. Dat leverde vaak veel eenheidsworst op. In de jaren ’90 kwam daar nog een element bij, iedereen wilde een iconisch gamefiguurtje creëren, een mascotte die voor directe herkenbaarheid zou zorgen. Niet iedereen kan Sonic of Mario zijn: Gex, Ristar en vele anderen zijn inmiddels weer gaminggeschiedenis. Hoeveel kans heeft een holbewoner dan?
“Chuck vecht tegen een verscheidenheid aan dinosaurussen. Hiervoor heeft hij de beschikking over zijn imposante buik, maar hij kan natuurlijk ook bovenop iemand stampen.”
Chuck Rock is niets meer dan een typische doorsnee holbewoner. Hij brengt zijn zondagmiddagen graag door met voetbal kijken en bier drinken (laten we het erop houden dat Core ons een spiegel wil voorhouden). Helaas wordt zijn vredige bestaan op een dag onderbroken wanneer zijn vrouw, Ophelia Rock, wordt ontvoerd door de dorpsgek, Gary Gritter. Dus Chuck is nogal overstuur over deze hele situatie en jij moet hem helpen om het goed te maken. Gritter is natuurlijk een parodie op muzikant Gary Glitter. Niet lang na het uitkomen van deze game werd Glitter voor het eerst aangeklaagd voor het bezitten van kinderpornografie. De makers van de game voorzagen dus al zijn dubieuze kant.
De game is een side-scrolling platformgame. Chuck vecht tegen een verscheidenheid aan dinosaurussen. Hiervoor heeft hij de beschikking over zijn imposante buik, maar hij kan natuurlijk ook bovenop iemand stampen. Af en toe kan hij stenen oppakken en gooien om vijanden te verslaan. Er zit een minuscuul puzzel elementje in het spel: sommige platforms wat lastiger te bereiken zijn dan andere. Hoe daar te komen? Verder valt er qua gameplay weinig nieuws te vertellen over Chuck Rock, het is tenslotte alweer een platformer.
In de jaren ’90 was er door het succes van Jurassic Park en Flinstone films genoeg belangstelling voor de oertijd. Brendan Fraser brak door als holbewoner in Encino Man. We vochten als dino’s met elkaar in Primal Rage. We speelden de Lemmings variant the Humans. En we buikten dus tegenstanders van het scherm in Chuck Rock. Waar de game qua originaliteit het één en ander laat liggen weet het me voor zich te winnen door fraaie graphics en prima muziek. De cartoony stijl ziet er prima uit en maakt dit een heel toegankelijke game. Chuck werd voor Core een mascotte… Tot Lara Croft om de hoek kwam kijken.
Conclusie:
De leuke beelden, grappige animaties en prima besturing maken dit voor de minder begaafde platformers onder ons een prima game. De kans is groot dat ook beginners deze game uiteindelijk kunnen uitspelen. Het is mij allemaal net iets te makkelijk en ook iets te kort. Vroeger zou ik hebben geadviseerd de game te huren. De kans is groot dat je ‘m dan in één flink weekend wel had uitgespeeld. En toch, door de jaren heen heb ik deze game van tijd tot tijd toch weer met plezier gespeeld. Voor de verzamelaar eentje die met een gerust hart in de collectie mag, zeker als je iets wil spelen met je jongste spruiten.
Be the first to comment