Nintendo had natuurlijk Super Mario Bros. Een platformgame die voor eeuwig gelinkt zal blijven aan Nintendo en hun console de Nintendo Entertainment System (NES). De basis voor een decennialange verbintenis tussen Nintendo en de bekende rode loodgieter. In Japan konden ze de game al in 1985 thuis spelen, voor ons Europeanen duurde dat wat langer. Pas in 1987 konden wij genieten van deze legendarische platformer. En dat gebeurde ook in vele huishoudens. Maar naast de consoles was er in Europa nog een andere stroming gaande. Veel mensen hadden namelijk helemaal geen specifieke spelconsole, maar hadden wél toegang tot een home computer. Voor ons Nederlanders was dat in de meeste gevallen de Commodore 64.
“Op eBay is een bedrag met 4 cijfers eerder regel dan uitzondering.”
Deze legendarische home computer kwam iets eerder op de Nederlands markt (1982) dan de NES (1985). De Commodore was zeker meer dan een apparaat om spelletjes op te spelen, maar daar werd hij toch het meeste voor gebruikt. Ons huishouden was daarop geen uitzondering. Zeker, mijn vader had interesse in programmeren en had allerlei programmaatjes voor uiteenlopende doeleinden. Zo hield hij bijvoorbeeld de meterstanden van het gas en licht bij. Voor ons, zijn zoons, was het apparaat echter alleen maar een walhalla aan video games. In de begintijd kwam ik wel eens bij vriendjes thuis. Soms had de vader had dan een pc of laptop. Maar in die tijd betrof het nog met name monochrome schermen. Ook leuk, maar ik had thuis op mijn Commodore gewoon kleur!
Met de komst van de NES groeide mijn interesse voor consoles wel. Samen met mijn beste vriend fietsten we regelmatig naar het centrum van Nijmegen. In een winkel vonden we daar een demopod van Nintendo, waar we Super Mario op konden spelen. Daar kon geen pc of laptop tegen op. En stiekem zag Super Mario er toch wel beter uit dan het gros aan Commodore games. Super Mario was dan ook wel een top game: een regelrechte hit en een ware system seller.
En hoeveel liefde ik ook heb voor de Commodore 64, echte system sellers had het systeem niet. Je kocht het apparaat voor de mogelijkheden, de belangrijkste zijnde: gratis games kopiëren van familie en vrienden. Ja, Super Mario was tof. Maar die game alleen al kostte op een gegeven moment vrijwel net zo veel als een Commodore 64. En daar kon je gevoelsmatig eindeloos verschillende spellen op spelen. Die optelsom werd in vele huishoudens gemaakt. En laten we wel wezen: er is zoveel uitgekomen op de C64 (naar schatting meer dan 10.000 games!), dat kan niet allemaal slecht zijn. Dus al snel kwamen we tijdens het kopiëren ook hele goede games tegen. Bruce Lee, HERO, International Karate, Commando… En dat lijstje bleef maar groeien. Al kopiërend ontdekte we op een dag ook The Great Giana Sisters.
Wat Giana Sisters zo interessant maakt, is dat velen de game vooral zien als een Super Mario kloon. En als je alleen al de eerste levels met elkaar vergelijkt, dan is de link tussen deze twee games ook echt niet te ontkennen. Je karakter kan power ups vinden (en ook groeien), je kunt stenen kapot maken, je kunt diamantjes zoeken, je rent een vergelijkbaar kasteel in aan het einde van een level… Maar een liefhebber (zoals ik) vermijdt liever de term kloon. Iedereen die de game verder heeft gespeeld dan dat eerste level, zal zeker niet ontkennen dat de game erg veel gemeen heeft met Super Mario, maar zal het niet zien als een regelrechte kloon. De overige 32 stages in Giana Sisters zijn echt een stuk anders dan de levels die je in Super Mario tegenkomt. Ik zie het liever zo: The Great Giana Sisters is sterk geïnspireerd door Super Mario Bros. Want het is meer dan zomaar een rip off. Het is een game met vergelijkbare gameplay, maar ook met totaal verschillende levels.
De makers moesten natuurlijk ook rekening houden met de mogelijkheden en de beperkingen van de Commodore 64. Het was ten slotte iets geheel anders dan een NES. Een groot voordeel van de Commodore 64 was natuurlijk de SID-chip. Voor zijn tijd ongekend geavanceerd en geheel in lijn met de synthesizer muziek van de jaren 80. En hoewel je kunt discussiëren over de game en zijn gameplay, is vrijwel iedereen het er over eens dat de muziek een waar hoogstandje is. Chris Hülsbeck was verantwoordelijk voor de soundtrack. Zijn title theme van de game is legendarisch, maar de in-game muziek was ook erg goed.
Maar goed, de vergelijking tussen Mario en Giana was natuurlijk snel gemaakt. Het voordeel hier van was natuurlijk dat degene die de game speelden, dit ook zagen en het aan hun vrienden vertelden. “Als je Super Mario leuk vindt, moet je dit eens proberen!”. Het zorgde er voor dat de game goed verkocht. Het nadeel is dat deze vergelijking uiteraard ook bij Nintendo werd gemaakt. Er werd een dreigende brief verstuurd vanuit Nintendo en dat leidde er toe dat de game met spoed uit de verkoop werd gehaald. Van een rechtszaak is het nooit gekomen. Het succes van de game bleef echter, want in deze tijd van spellen kraken en kopiëren, kon alsnog iedereen die dat wilde de game spelen. Vandaag de dag maakt dat van Giana Sisters nog altijd een gewilde game, maar dan met relatief weinig aanbod. De game is moeilijk te vinden en als je hem dan al vindt, schrik je van de prijs. Op eBay is een bedrag met 4 cijfers eerder regel dan uitzondering.
Conclusie:
Voor diegene die, net als ik, geen NES hadden, maar wel een Commodore 64, was The Great Giana Sisters een geweldige game om te spelen. Vergelijk je het één op één, dan wint de game het niet van Super Mario. Daar waar Super Mario op alle mogelijke vlakken fantastisch is uitgevoerd, kent Giana Sisters zijn gebreken. Daar waar Super Mario wordt geroemd om zijn besturing, krijgt Giana Sisters op dit punt juist vooral kritiek. Maar die één op één vergelijking maakten we destijds niet. We waren blij met deze game, die speelde zoals Mario. Voor Commodore 64 begrippen was het een goede game. Het is een game waaraan menigeen goede herinneringen heeft. Net als ik.
Extra
Tijdens al het kopiëren vond men ook wel eens een “Super Mario Bros” op een diskette. Leden van de groep Abyss hadden de oorspronkelijke Giana Sisters game gehackt en vervolgens alle sprites uit de game vervangen door sprites die overeen kwamen met die van de originele Mario Bros.
In 2019 wordt Super Mario door ZeroPaige geport naar de Commodore 64. De game is volledig trouw aan de originele Nintendo versie uit 1985. Het moge duidelijk zijn dat niet geheel op legale wijze is gebeurd, maar er is voor Nintendo niemand om een brief aan te sturen…
The Great Giana Sisters blijkt IP-waardig, als er in 2009 een remake verschijnt op de Nintendo DS. Er wordt een game gemaakt op basis van de originele game, maar met nieuwe features en uiteraard aangepast aan het gebruik van de twee schermen van de DS.
In 2015 wordt er een geheel nieuwe game uitgebracht, in eerste instantie op de Wii-U: Giana Sisters: Twisted Dreams. Een jaar later wordt de game verbeterd en geport naar de Switch als Twisted Dreams: The Owltimate Edition. De game laat je wisselen tussen beide zussen, elke zus heeft een eigen zicht. Je speelt een level als het ware twee keer tegelijk. Een interessante gimmick. Een moderne visie, maar wel duidelijk gebaseerd op het origineel. Hou bij interesse zeker de Nintendo Eshop in de gaten, want deze komt regelmatig voor een zacht prijsje voorbij.
Geef als eerste een reactie