Het is alweer een jaar of dertig geleden dat ik nog Chuck Yeager’s Air Combat aan het spelen was. Dat spel was in dit genre één van mijn favorieten, ook al zag het er in 2003 wel enorm gedateerd uit. Toen kwam UbiSoft met Lock On Air Combat Simulation (LO-ACS). Dat zag er al een stuk realistischer uit! Maar graphics en geluid zeggen zeker niet alles over een goede sim. Onlangs pakte ik Lock On er weer eens bij, inmiddels kunnen we deze game ook retro noemen. Is dit de perfecte Flightsim of moet ik Chuck Yeager weer uit de kast trekken…?
“Wat ik me wel afvraag is waarom het geschikt is voor zevenjarigen, aldus de verpakking. Een simpel spel is het immers niet.”
Chuck Yeager mag nog wel even in de kast blijven liggen want ik ben nog even (lees : een uurtje) de controls onder de knie aan het krijgen. Ik heb het idee dat een echte straaljager bijna makkelijker te besturen is dan deze digitale modelletjes. Gelukkig bevat de cd-rom een word document met maar liefst TWAALF pagina’s aan in-flight controls. Om geld te besparen heeft Ubisoft deze maar niet in de handleiding opgenomen maar mag je het allemaal zelf uitprinten. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat na een vervelende studie de belangrijkste controls toch in mijn hoofd opgeslagen waren. Een minpuntje kan genoteerd worden. Zou de rest het geheel goed kunnen maken…?
Ik dacht destijds dat geen sim kon tippen aan de Microsoft Flight Simulator serie. De acht kisten lijken in het begin alles te doen wat jij niet wil. En dat maakt het al zeker geen snel arcadespel. Nadat je je kist onder controle hebt is het een genot om de eerste stuntjes uit te halen. Dit is nog maar het begin. De echte dogfights zijn werkelijk spannend en adembenemend. Uiteraard is het niveau ook instelbaar van piece of cake tot schofterig moeilijk. Wat ik me wel afvraag is waarom het geschikt is voor zevenjarigen, aldus de verpakking. Een simpel spel is het immers niet.
Naast het vliegen geniet ik ook van de nog steeds prachtige scenery om me heen waarbij ik bijna mijn vijanden vergeet. Goed afgewerkte plakken grond zoeven onder me door en het geluid mag er ook zijn. Vooral het geluidsbarrière effect klinkt goed. Toch maar even de speakertjes een tikje harder zetten als ik er weer doorheen knal. Destijds moest men wel in het bezit moet zijn van een stevige computer die een videokaart van 128 MB, een CPU van 2GHz en een ramreepje van 512MB aan boord moet hebben om optimaal van de graphics te genieten. Zo niet, dan moet je het helaas doen met lagere kwaliteits graphics. Gelukkig is dat tegenwoordig natuurlijk allemaal geen probleem meer, maar destijds waren deze vereisten wel behoorlijk te noemen.
Conclusie
Ten eerste laat ik Chuck Yeager in de kast liggen voor deze fijne simulator. Voor de sim freak is het een must om te hebben. De snelle arcadefan raad ik het zeker niet aan. Te veel poespas om even snel een schietspelletje te spelen. Ook is de LAN optie niet om naar huis te schrijven. Het is gewoonweg te saai. LO-ACS is namelijk typisch een 1 speler spel waarvoor je de tijd moet nemen. Een vermakelijk extraatje is ook de missie-editor voor het geval je alle missies al tig maal hebt volbracht. Voor de liefhebber!
Geef als eerste een reactie