De jaren ’80 zijn voor veel GenX-ers en vroege Millennials een magische tijd. Het decennium waarin elektronische gadgets ons huishouden begonnen over te nemen. Het decennium dat Spielberg en Lucas ons blij maakten met gave films waar we tot op de dag van vandaag van houden. De tijd dat popmuziek van muzikanten met vreemde kapsels door ons op een cassettebandje werd opgenomen. En de tijd dat bijna ieder kind stiekem hoopte op een Nintendo NES voor Sinterklaas of kerstmis.
“So many thoughts raced through my head. Would I be arrested? Would I go to jail? Or worse, would I ever play Nintendo again?”
Terug in zijn ouderlijk huis vertelt Jake (Neil Patrick Harris) aan zijn dochter (Sophia Reid-Gantzert) hoe hij kerstmis 1988 alles op alles zette om zijn favoriete cadeau binnen te slepen: een Nintendo 8 Bits spelcomputer. De jonge Jake (Winslow Fegley) en zijn vrienden zijn het namelijk zat om afhankelijk te zijn van het enige jongetje op school dat er eentje heeft. Maar om een Nintendo binnen te slepen moet Jake de nodige zaken overwinnen: zijn ouders, zijn zusje (die liever een Cabbage Patch Kid wil), videogame hatende volwassenen, de etterbak van de school… en bovenal wellicht zichzelf.
Neil Patrick Harris is voor velen vooral Barney Stinson, de vlotte versierder uit How I Met Your Mother. Zijn komische timing en voice-over vormen het framework voor deze hommage aan vroegere kerstfilms en 80’s avonturen films. Een groepje outcast schoolkinderen op een queeste? Dat klinkt toch een beetje als the Goonies. Ik moest ook wel aan films zoals Adventures In Babysitting denken. Ook heeft de opzet van de film verdacht veel weg van de Ryan Reynolds film Definitely, Maybe. Ook hier een volwassen verteller die zijn dochter iets probeert bij te brengen door middel van een verhaal uit zijn eigen verleden. En in beide films zijn de vaders soms een beetje creatief met de feiten.
Het klinkt gek, maar een fijn element van deze film is de speelduur. Een kerstfilm voor de hele familie hoeft maar anderhalf uur te duren. 8-Bit Christmas heeft een simpele premisse waar zowel volwassenen als kinderen zich in kunnen verplaatsen. De kinderen zijn goed gecast en zetten prima rollen neer. Wellicht dat men qua humor niet alles er uithaalt: zeker visueel was er meer mogelijk geweest. Vergelijk de trailer van de film (waar men game geluiden en wat visuele gags had toegevoegd) eens met de film. Iets meer Scott Pilgrim vs the World en een snellere edit had de film wellicht nog net dat beetje extra gegeven.
Conclusie:
Maar een kerstfilm is geen kerstfilm zonder een duidelijke familieboodschap. En je bent als kijker zo bezig met het verhaal van Jake dat de kerstboodschap aan het einde niet alleen een beetje verrast, maar ook weet te ontroeren. 8-Bit Christmas is wellicht een film die niet het uiterste weet te halen uit zijn eigen premisse, maar het is een prima kijkavondje voor de hele familie met een prop in de keel na afloop. Meer verwacht ik niet van een lekker-niks-aan-de-hand kerstfilm. En voor NES fans een extraatje: de afschuwelijke waarheid over de Nintendo Power-Glove.
Geef als eerste een reactie