De Atari was een lastige machine om voor te werken. Een Windows-icoontje neemt meer ruimte in beslag dan een gemiddelde Atari-game. Vervolgens opereerden de programmeurs ook vaak onder enorme tijdsdruk om een spel af te leveren. De zes weken deadline voor E.T. is daarvan wel het meest bekende voorbeeld. Maar ook de Atari vcs 2600 versie van Pac-Man viel tegen. Maar wat als je zeeën van tijd hebt, geen druk van management en je alle vrijheid hebt om dingen uit te proberen? Homebrew games leveren soms verrassende resultaten op.
“Het openingsscherm toont een kasteel tegen een donkere nacht, de stemming zit er in.”
Het was een Homebrew versie van Pac-Man die ons liet zien wat Atari met een beetje meer tijd, commitment en een keuze voor ietsje meer geheugen had kunnen doen. Daarom speel ik af en toe deze games. Wolfenstein VCS is een aangepaste versie van het spel Venture. Jij bent Sergeant. Kozwoski van de Poolse speciale troepen. Je hebt een verzetsbeweging geholpen die vecht tegen de Duitse en Russische bezetting van Polen. Je bent gevangengenomen door de Duitsers en meegenomen naar een kasteel genaamd Wolfenstein voor ondervraging. Na een ongetwijfeld pijnlijk gesprek schieten ze je waarschijnlijk dood. Je enige optie is ontsnappen of zoveel mogelijk mensen in je val meenemen.
Het doel van dit spel is simpel: baan je een weg uit kasteel Wolfenstein en doe zoveel als je kunt om de nazi-bezetting zo veel mogelijk te schaden. Het openingsscherm toont een kasteel tegen een donkere nacht, de stemming zit er in. En dan… staar ik naar rare vormen die door een soort Pac-Man-achtig doolhof gaan. Het duurt even voor ik doorheb dat ik een klein stipje bestuur. Voor ik het goed en wel besef verspringt het scherm naar een kamer waar een soort harkpoppetjes bewegen. Nu ben ik geen stipje meer maar een rode smiley die kan schieten. Ergens in de kamer ligt een object dat ik moet oppikken en dan ga ik weer verder.
Qua beeld en geluid heb ik geen hoge eisen, maar dit is wel erg karig. Alsof alle moeite is gestoken in het openingsscherm. Men heeft de oude game Venture dus als uitgangspunt gebruikt. Als je bedenkt dat die middelmatige game uit 1982 er beter vanaf komt in vergelijk met een homebrew game uit 2005, dan mag je je als programmeur toch even achter de oren krabben. Het werk was l voor je gedaan, je hoefde alleen nog maar te verbeteren. Het geluid is vooral irritant. De kleine pistoolgeluidjes zijn geen probleem, maar het continue monotone broem broem broem geluid werkt me na twintig seconden al op de zenuwen.
Conclusie:
Ik heb vaak een zwak voor homebrewtitels, zeker als ze een poging doen om een nieuwere game naar een oud systeem te vertalen. Helaas is dat in dit geval niet gelukt. Ik vond Venture op de VCS al vrij doorsnee, maar dit langer dan een kwartiertje spelen voelde al als een straf. Het enige aardige momentje is als je een kill scoort. Je matig vormgegeven tegenstanders veranderen in een doodshoofdje. Dat had ik begin jaren ’80 nog wel cool gevonden. Mocht je dit ooit ergens aangeboden krijgen, lekker laten liggen.
Geef als eerste een reactie