Begin jaren ’90 werden sportspelletjes steeds populairder. Natuurlijk werd er op de NES en Commodore 64 al driftig virtueel gesport, maar het was SEGA die sportgames daadwerkelijk een selling point maakte voor zijn Mega Drive-console. Atari wilde natuurlijk niet achterblijven. Daarom kwam het in 1990 met Basketbrawl voor de 7800, en in 1992 voor de Lynx. En aangezien de jaren ’90 waren aangebroken moest deze game natuurlijk eXtreme en over the top zijn.
“Verwacht geen hulp van de scheidsrechter: die gooit liever met messen naar de spelers.”
In een wanhopige poging om bendeoorlogen in de binnenstad te stoppen organiseerden de lokale overheden een basketbalcompetitie. Dat kan je doen… Of je steekt geld in goed en veilig onderwijs, sociale voorzieningen en politie… maar wie ben ik. Basketballen dus. De competitie speelt zich af op drie impromptu basketball-courts: een straat, een autokerkhof en een dak. De burgemeester dacht dat een vriendschappelijk spelletje een veel vreedzamere manier zou zijn om bendegeschillen uit te vechten. Maar al snel nemen de spelers en zelfs de scheidsrechter een loopje met de traditionele basketbalregels. Knokken!
Het idee van een knokspel combineren met basketbal kan best een leuke game opleveren. Qua spelvarianten kan men kiezen tussen 1-op-1 of 2-tegen-2. Er zijn zes karakters om uit te kiezen (tien in Atari Lynx-versie); elk met hun eigen gezondheids-, snelheids- en krachtwaarden. Ben je niet aan de bal? Geen nood, je kan springen om een schot te blokkeren of je tegenstander een mep uitdelen om de bal te krijgen. Spelers met de bal kunnen uiteraard schieten of passen. Power-ups verschijnen willekeurig op het veld. Deze zorgen ervoor dat de speler bijvoorbeeld wat sneller of sterker kan worden. Verwacht geen hulp van de scheidsrechter: die gooit liever met messen naar de spelers.
Qua beeld ziet het spel er vrij redelijk uit, maar op de Lynx is het soms wel even lastig onderscheiden wat er precies gebeurd. De 7800 versie speelt wat dat betreft iets vlotter door strakkere en duidelijker graphics. Het straatgevoel op de 7800 komt dan ook prima naar voren, op de Lynx ziet het er allemaal te blokkerig uit. Het geluid is op beide varianten verschrikkelijk. Op de 7800 kraakt en gromt het geluid je om de oren. Tussen alle bagger hoor je iets van een stuiterende bal. Een stuiterende bal is zo’n beetje het enige dat je op de Lynx kan horen. Dat wordt al gauw heel monotoon en saai, net als de gameplay.
Conclusie:
Veel meer dan een beetje duwen, trekken en een paar keer scoren valt er niet te doen. En dat terwijl er met het idee best wel tof is. Stel je een game met Street Fighter II achtige karakters en graphics voor waar je 1-op-1 moet basketballen met nare gasten die allemaal een unieke special move hebben. De tegenstanders blijven in Basketbrawl karakterloze en nietszeggende tegenstanders, een overwinning schenkt mij weinig voldoening. De 7800 versie speelt iets beter dan de Lynx versie. Leuk voor één potje tegen een menselijke tegenstander, maar daarna raak je het nooit meer aan.
Be the first to comment