De vierde cartridge voor de Evercade is de Interplay Collection 1. Op deze cartridge vind je zes games van Interplay en Titus. En laten we samen meteen maar even een teleurstelling verwerken. Want er is in mijn ogen een groot gat op deze cartridge. Als ik namelijk denk aan Interplay, dan denk ik aan The Lost Vikings. Maar helaas vinden we deze fantastische puzzle platformer niet terug op deze cartridge. Niks ten nadele van de andere games, maar het zou voor mij dé game van de cartridge zijn geweest.
“Gek, en anders. Maar daardoor ook origineel.”
Gelukkig staan er natuurlijk zes games wél op. De bekendste is Earthworm Jim. Een side scrolling platformer, met als held een regenworm in een robotpak. Een regenworm als held geeft natuurlijk meteen al aan dat de makers het graag eens een keer anders wilden doen. En dat is ook hoe de game aanvoelt. Gek, en anders. Maar daardoor ook origineel. De werelden zijn kleurrijk en af en toe op het randje van absurd. Of er net over heen. Dat de game ook komisch kan zijn zie je wel terug in de vijanden, zoals Bob the Killer Goldfish. In het eerste level kom je in de gameplay al een koelkast én een koe tegen. Hoeveel games ken jij dit dat kunnen claimen? Earthworm Jim is een 16 bit platformer en heeft veel eigenschappen die elke game destijds in zich had. De originaliteit van de game zit hem dan ook in de stijl. Koop je deze cartridge, dan is dit zeker het punt om te beginnen!
Een andere 16 bit platformer die je tegen komt is Boogerman. De game heeft een hoog “trek eens aan mijn vinger” gehalte. Je begeeft je al scheten en boeren latend door de levels. Sommige zullen dit kunnen waarderen, anderen, zoals ik, denken: waarom? Want als je deze flauwe humor even wegdenkt, blijft er een hele leuke platformer over. Naast het standaard side scrollen los je ook puzzels op en kom je regelmatig in een boss fight terecht. Dit is zeker een platformer die tof is om te spelen. Mag je zelf invullen of dit dankzij of ondanks de humor is…
Om het rijtje 16 bit platformers af te maken, staan we even stil bij Incantation. Deze game was bij mij onbekend, maar daardoor de verrassing van de cartridge! Het is geen originele game. Het kan niet anders dan dat de makers fan waren van Mario Bros. De game heeft wel een totaal andere setting. Je bent een jonge tovenaar die met diverse spreuken vijanden kan uitschakelen. Je kunt maar één spreuk actief hebben, maar dit zorgt wel voor wat afwisseling. Onderweg vind je geen rioolbuizen om in af te dalen, maar wel parels. Als je deze raakt met een toverspreuk, dan werken ze als een teleporter en kom je elders terecht. En niet geheel toevallig is dat dan vaak een bonus level waar je een massa aan muntjes kunt vinden. De game eist vaak dat je voorwerpen moet vinden om verder te geraken en dus een level uit te spelen. Daarnaast vind je ook de nodige boss fights op je pad. De game werd destijds niet al te best ontvangen, en ik moet toegeven dat deze game niet bepaald origineel is. Maar hij speelt wel erg lekker weg en ik zou je zeker aanraden deze game gewoon eens te gaan spelen en zelf je mening te vormen.
De laatste 16 bit game op de cartridge is Clayfighter. Daar kunnen we erg kort over zijn. Het is een fighter in de stijl van Street Fighter en Mortal Kombat. Maar dan met humoristisch bedoelde karakters met vage moves. Deze game slaat wat mij betreft de plank echt helemaal mis. Overslaan dus, er zijn genoeg betere alternatieven.
Dan zijn er nog twee 8 bits games. De eerste is Titan. Titan is eigenlijk een originele variatie op Breakout. Je hebt een bal, en daarmee moet je blokken weg spelen. Je speelt zelf als een blokje die de bal van richting kan doen veranderen. Bij Breakout heb je natuurlijk een statisch scherm waarbij de variatie alleen in de rangschikking van de weg te spelen blokjes zit. In Titan zijn de levels groter en veel gevarieerder. Je blokje beperkt zijn bewegingen ook niet tot alleen maar tot links en rechts. Je kunt je vrij over het gehele speelveld bewegen. Er komt daardoor een puzzelelement aan te pas. Je moet soms echt even nadenken voor je wat gaat doen. Hoe speel ik alles zo snel mogelijk weg? En dat maakt deze game verrassend goed.
De laatste game is Battle Chess. Ik denk dat iedereen die een pc bezat in het pre-pentium tijdperk deze game wel kent. Het is in de basis niks anders dan een schaaksimulator. Alleen speel je met fantasy karakters. Op het moment dat je een speelstuk gaat slaan gaan deze karakters daadwerkelijk met elkaar op de vuist. Voor mij is dit een stukje nostalgie. Geen game die je dagelijks zult spelen, maar wel eentje waar je zo nu en dan met een glimlach op je gezicht een potje van speelt.
Conclusie:
De cartridge is zeker de moeite waard. Maar het gemis van een echte topper speelt de cartridge parten. Als je de cartridge eenmaal hebt, kun je er zeker vele uurtjes plezier uithalen. Zeker de platformers zijn de moeite waard en deze kun je met veel plezier afwisselen met een paar levels Titan.
Soms zijn middelmatige games de moeite om te spelen. Niets mis met een boogerman play through op een zondag middag.