Een aantal jaar geleden ging ik samen met een goede vriend naar een Nintendo pers evenement op het Scheveningse strand. In een strandtent konden we de nieuwe Cube en GBA releases van dat jaar aan een kritische blik onderwerpen. Er was Mario Kart Double Dash, en nog veel ander moois. maar ik werd toen gegrepen door één titel in het bijzonder: Resident Evil 4! Het werd absoluut mij favoriete Cube game. En elke keer als hij op een nieuwe console uitkwam werd ik weer fan. Wat heeft deze game dat mij zo weet te boeien?
“Menigmaal was ik echt in paniek omdat mijn munitie bijna op was, een save game nergens in de buurt en ik bovendien ook nog eens het geschuifel van die nare dorpelingen hoorde rond de plek waar ik me had verschanst!”
et verhaal in een notendop: de dochter van de president is vermist, en voor het laatst waargenomen ergens in een afgelegen kneuteromgeving in Europa. Daar aangekomen blijkt het allemaal goed mis: de bewoners in de omgeving hebben een nogal moorddadige inslag, en dat is zowel aan gedrag als huisdecoratie goed te merken. Gespieste lijken, bakken vol met maden en rotte planken te over. In deze weinig frisse omgeving moet jij de raadsels van Resident Evil 4 tot een goed einde brengen.
Op de Cube en PS2 is dit een heerlijke survival game. En het voelt ook echt als een survival game. Menigmaal was ik echt in paniek omdat mijn munitie bijna op was, een save game nergens in de buurt en ik bovendien ook nog eens het geschuifel van die nare dorpelingen hoorde rond de plek waar ik me had verschanst! Er zijn weinig titels die me destijds zo bij de keel wisten te grijpen. De besturing heb je zo onder de knie en al snel kan je helemaal los. Groot was dan ook mijn vreugde toen de game uitkwam op de Wii.
Resident Evil 4 verschilt op de Wii het eerste gezicht niet erg veel van zijn voorgangers. Qua beeld en geluid hoef je zeker geen next-gen sprong voorwaarts te verwachten. Jammer, want een beetje oppoetsen had hier en daar best gekund. Aan de andere kant was het groezelige grofkorrelige sfeertje uit deze game zo typerend dat het ook niet veel strakker en grafischer zou willen zien. Het grootste verschil zit ‘m wat mij betreft in de typische Wii besturing die de game nog weer een stukje instinctiever maakt. Met name als je je pad op de TV richt om de dorpelingen af te knallen is erg leuk, en betrekt je weer wat meer bij het spel.
Het is wat mij betreft die betrokkenheid die RE4 zo’n ontzettend goede game maakt. Vaak zit je behoorlijk in het nauw, weinig munitie en nog een flink eindje van het volgende save-point. Op dat soort momenten grijpt de game je dan ook echt naar de keel, alsof het net echt is ben je schijtbenauwd dat je voortijdig het loodje legt. Het is moeilijk om deze ervaring onder woorden te brengen zonder de game tekort te doen, je moet dus eigenlijk gewoon gaan spelen.
Conclusie
De Cube versie is de variant waar ik de meeste nostalgie voor koester. Dat wil niet zeggen dat de PS2 en Wii versies niet de moeite waard zijn. De Wii versie maakt ook nog eens gebruik van de motion controllers. Had je deze game al op je PS2 of Cube, dan ga je behalve een andere besturing niets noemswaardig nieuws aantreffen. Voor deze mensen is de aanschaf op alle consoles wellicht overbodig. RE4 is echter een verplichte aanschaf als deze game aan je collectie ontbreekt. Als je mij vraagt wat één van de beste games uit de noughties was, dan staat deze zeker in mijn top 5!
Geef als eerste een reactie