Ik speel al sinds mijn vierde computerspelletjes. Aangezien ik vier was in 1981 kan ik zeggen dat ik de gehele evolutie van Games wel zo’n beetje heb meegemaakt. Door de jaren heen heb ik een flink aantal wisselende favoriete games gehad. De meeste (Mario Kart, Civilisation, Mortal Kombat, Football Manager) kent iedereen wel. Maar er zijn ook enkele favorieten die minder vaak genoemd worden en toch het bekijken eens waard zijn. Een lijstje van enkele favorieten en guilty pleasures.
Into the Eagles Nest (C64, Pandora, 1986)
Vergeet Wolfenstein en zijn 3D varianten. Into the Eagles Nest heeft een vergelijkbaar plot maar is zoveel leuker. In dit actie-avontuur infiltreert de speler een viertal kastelen. Hier moeten gevangenen worden gered, kunstschatten gevonden en nazi’s worden afgeknald. De speler beschikt over beperkte munitie en moet dus soms strategisch te werk gaan. In het wilde weg knallen zal niet altijd helpen. Daarbij dien je ook nog eens uit te kijken wat je raakt. Vaak genoeg verpeste ik mijn spelletje door per ongeluk een bom te raken en mezelf op te blazen. Een kil zwart scherm met de boodschap “You are dead” was mijn deel.
Alter Ego (C64, Activision, 1986)
Ver voor de Sims was er een spelletje genaamd Alter Ego waar je een virtueel leven enigszins naar je hand kon zetten. De speler kiest bij aanvang voor een geslacht, en begeleid zijn “Alter Ego” door de verschillende stadia van het leven. Elke keuze heeft invloed op het verloop van het spel. Ga je hard studeren of liever buiten spelen? Steel je je vaders auto voor een spannend ritje of vraag je netjes om toestemming? Ga je een gezin stichten of blijf je liever single? Dit alles gebeurd door middel van multiple choice vragen. Tekst games zijn vandaag de dag natuurlijk niet helemaal je van het, maar je doet jezelf tekort als je Alter Ego niet één keertje probeert. De game is tegenwoordig op een Smart Phone te spelen.
Microprose Soccer (C64, Microprose, 1988)
In de jaren ’80 hadden gamers een ruime keuze aan voetbalspellen van zeer wisselende kwaliteit. De meest bekende is wellicht Dino Dini’s Kick Off, maar mijn favoriet was Microprose Soccer. Alleen al het blije openingsmuziekje was de aanschaf destijds waard. De speler kan kiezen uit het afwerken van een WK voetbal of een potje zaalvoetbal. Één van de dingen waar deze game bekend door werd was de mogelijkheid tot een banana-shot. Hiermee gaf je de bal een geniepig effectje dat vele virtuele keepers fataal werd. Ook een leuke touch is het inzetten van een sliding in de regen. Op glad gras schoof je zo het halve veld over of verloor je alle controle over je rondvliegende mannetje.
Bubble Ghost (Game Boy, Ere Informatique, 1990)
Ik las over dit spel in het toenmalige spellenblad Hoog Spel. De recensie was weinig positief en de makers kregen er flink van langs. De recensie was zo negatief dat ik overmatig nieuwsgierig werd naar dit spelletje. Gelukkig maar, want Bubble Ghost is dus echt een Guilty Pleasure van me geworden. Je bestuurt een spookje die helemaal gek is van zijn favoriete voorwerp: een bubbeltje. Deze verplaatst hij door ‘m te blazen van kamer naar kamer. De kamers staan echter vol met scherpe voorwerpen, ventilatoren, kaarsen en andere obstakels, niet echt een bubbelvriendelijke omgeving dus. Door voorzichtig te spelen en een beetje te puzzelen werkt speler alle kamers af. Soms een beetje frustrerend, maar ik heb me echt prima vermaakt.
Fire Shark (Mega Drive, Dreamworks, 1990)
Alleen het verhaaltje al deed me destijds dit spel in de Videotheek huren. Diverse landen worden aangevallen door het kwaadaardige S-Corps. Alles lijkt verloren als de tanks en eenheden van S-Corps alle tegenstand onder de duim lijken te hebben. Maar schiet een geheimzinnige piloot met een flink gepimpte dubbeldekker te hulp. Dat bedoel ik nou: een dubbeldekker tegen de hele wereld. Hoe gaaf is dat? De wapens in Fire Shark zijn ook prettig, en de actie is een mooie mix van zwetende handjes maar niet compleet onmogelijk. Ik speelde dit spel op de Mega Drive, maar de game kende ook een bescheiden succesje in de Arcades.
Floor 13 (DOS, Virgin Interactive, 1992)
In dit spionage-management spel is de speler de leider van een organisatie die de nare klusjes voor de Britse regering opknapt. Afpersen, martelen, observeren, bedreigen en zelfs het laten verdwijnen van politieke kopstukken is jouw levenstaak. Jouw voorganger deed dit niet naar tevredenheid en viel op mysterieuze wijze “per ongeluk” van 13 etages hoog uit een kantoorgebouw. Aan jou de taak Downingstreet tevreden te houden. Dit duistere en naargeestige spel is een mooi voorbeeld van het feit dat het medium van computerspellen nog in ontwikkeling was. Het valt niet echt in een genre hokje te stoppen en is één van de weinigen in zijn soort. Zeker de moeite van het spelen waard.
Geef als eerste een reactie