Soms is het spelen van een computerspelletje net zoals het kijken naar films. Elke keer als ik tijdens de sneak preview een Spaanse, Franse of Chinese filmhuisfilm heb gezien ben ik weer even in voor iets stompzinnigs. Iets met dom, over-the-top geweld en veel onnodig gescheld. Iets zoals The Rock of Rambo of zo. Na het spelen van de nodige uurtjes Rome: Total War en Football Manager was ik dan ook in voor een lekker lomp vechtspel, en dat is wat ik kreeg met Rumble Roses.
“Konami voert het lompe gehalte van deze game namelijk zo ver door dat ik het onmogelijk als ‘te seksistisch‘ kan bestempelen.”
Aan het verhaal ga ik geen aandacht besteden. Één blik op het hoesje zegt namelijk al meer dan genoeg. In dit worstelspel gaat het om niets anders dan een stel schaars geklede vrouwen die elkaar om wat voor reden dan ook (werelddominantie, oude vetes, familiebanden) lekker tot pulp slaan. Feitelijk probeer je elkaar gewoon na een flinke portie klappen te pinnen (3 tellen klem te zetten) en zo de wedstrijd te winnen. De game bevat een los potje vechten, een versusmode en een storymode. De Storymode is als je in je eentje speelt het leukste, hier kan je namelijk door succesvol te vechten dingen winnen als extra vechters, nieuwe badpakjes en meer van dit soort fijne onzin.
Bij Konami hebben ze duidelijk gekeken naar Dead or Alive. De vrouwelijke vormen zijn nog nadrukkelijker aanwezig, en veel van de dames lopen met een gezellige Cup E rond. Dergelijke grote borsten lijken me behoorlijk lastig als je probeert te worstelen, maar van realisme moet deze game het niet hebben. Het is allemaal vrij plat, lomp en seksistisch, maar wel met een duidelijke knipoog. Konami voert het lompe gehalte van deze game namelijk zo ver door dat ik het onmogelijk als ‘te seksistisch‘ kan bestempelen. De ontzettend domme verhaaltjes, en de stomme kreuntjes, steuntjes en dialogen van deze game tonen namelijk wel een gezonde dosis zelfspot.
Als vechtspel is deze game zeer duidelijk gericht op de casual gamer. In feite gebruik je knopje zus voor slaan, knopje huppeldepup voor vastgrijpen, en kan je met dat andere knoppie nog ff pinnen. Met de L en R knoppen kan je counteren, blocken en speciale bewegingen uitvoeren. Maar uiteindelijk komt het er vooral op neer dat je met twee knoppen iemand vastgrijpt en net zo lang tot moes slaat tot je mag pinnen. Dit gaat na een uurtje een beetje vervelen. Het niveau van het spel is ook niet al te hoog, ik had maar één continue nodig om mijn eerste storymode uit te spelen. En dat was in ongeveer een half uur speeltijd. Er zijn echter 11 vechters en dito unlockable vechters, dus je kan even vooruit.
Conclusie:
Konami bracht met Rumble Roses een luchtige en heerlijk stompzinnige titel op de markt. Iedereen die op zoek is naar een goed vechtspel moet deze titel gewoon overslaan, dit is niet wat je zoekt. Ben je echter op zoek naar de ideale game om met wat vrienden en een kratje bier lekker om te lachen, dan is deze titel perfect geschikt. Ik had in mijn eentje al de grootste lol, laat staan met enkele vrienden. Ook voor pubertjes is dit een niet te missen titel. Na een aantal keren zal deze titel echter niet snel weer in de PS2 gestopt worden, daarvoor is Rumble Roses namelijk gewoon te simplistisch.
Geef als eerste een reactie