Midden jaren ’90 was Sierra de koning van het Adventure-genre. Natuurlijk, die vervelende games van LucasArts staken hun wel naar de kroon, maar over het algemeen waren de spelers en criticasters altijd blij met een nieuwe Sierra titel. Maar om nummer 1 te blijven moet je soms meegaan in veranderende tijden. Midden jaren ’90 waren ook de tijden waarin in de CD-rom nieuwe mogelijkheden bood; meer spraak en filmpjes in games bijvoorbeeld. Dat resulteerde in veel FMV experimenten die vaak niet mooi oud werden. Ook Sierra bracht diverse van dat soort games uit.
“Wie heeft er nou een rat nodig om een portemonnee onder een bank vandaan te halen?”
Curtis Craig is een dertigjarige man wiens afschuwelijke jeugd veel nare herinneringen herbergt. Zijn vader was betrokken bij een illegaal en uiterst geheim experiment voor een bedrijf genaamd WynTech Industries. Er is bijna niets bekend over de ware aard van dit experiment; maar het beïnvloedde de geestelijke gezondheid van Curtis’ moeder en dreef haar uiteindelijk tot zelfmoord. Curtis’ vader werd later neergeschoten, waardoor de arme Curtis wees werd en ernstige gedragsstoornissen kreeg. Jaren van therapie zouden volgen. Nu, een jaar nadat hij uit de psychiatrische inrichting is ontslagen, werkt Curtis bij WynTech Industries, Zijn manager, Paul Warner, heeft schijnbaar de taak op zich heeft genomen om voor Curtis te zorgen. De speler probeert de oorzaak van zijn psychotische buien en de mysterieuze moorden die plaatsvinden te vinden. Tijdens de zoektocht ontsluier je diverse geheimen rond de vader van Curtis.
Phantasmagoria: A Puzzle of Flesh is niet direct een sequel van Phantasmagoria, maar een nieuw verhaal met vergelijkbare thema’s en beelden. Ik speelde dit deel destijds eerder dan deel één, maar gelukkig was dat dus geen bezwaar. De game focust meer op puzzels en traditionele avontuurlijke gameplay dan zijn voorganger. De gameplay omvat de doorsnee zaken die horen bij dit genre; uitgebreide gesprekken met de personages met selecteerbare teksten, het vinden en juist toepassen van items, je kent het allemaal wel.Verder heb je soms interactie met personages via de de telefoon of e-mail.
Net als de eerste game maken we hier gebruik van een eenvoudige point-and-click-interface en zijn er tussendoor FMV filmpjes. De acteerkwaliteiten zijn niet altijd even sterk, en de beeldkwaliteit is tegenwoordig natuurlijk lachwekkend. Maar het is belangrijk dat we ons realiseren dat dit in de jaren ’90 als een flinke stap gold. Het grootste probleem zit ‘m in de enorme hoeveelheid plotgaten. Het hele idee dat Curtis überhaupt weer bij WynTech Industries mag en wil werken na jaren van zwaar noodzakelijke therapie is al vrij ridicuul. Maar net als met slechte horrorfilms moet je als kijker daar maar even overheen stappen. Verder zijn de puzzels niet altijd van de beste kwaliteit en soms ook te stupide voor woorden. Wie heeft er nou een rat nodig om een portemonnee onder een bank vandaan te halen?
Conclusie:
Als je van goedkope horrorfilms houdt, dan is dit nog wel aardig om eens naar te kijken. Qua gameplay en puzzels is Phantasmagoria: A Puzzle of Flesh wat magertjes. Destijds wist het mij nog aan het scherm te kluisteren omdat er een aantal totaal overbodige naaktscènes in de game zaten, en hoewel mijn puberteit net voorbij was wist dat wel mijn aandacht te vangen. Sierra maakte ook een paar aardige games die gebruik maakten van FMV filmpjes, maar dit is er zeker niet één van.
Geef als eerste een reactie