Educatieve spelletjes zijn eigenlijk nooit de moeite waard… toch? Fout! Ik kon altijd enorm genieten van Carmen Sandiego en Topografie Nederland. Maar er is één spelletje waar ik in dit genre het vaakst mee speelde, en dat is The Oregon Trail. Als geschiedenisliefhebber was dit een spel waar ik soms hele middagen mee door kon brengen. Generaties Amerikaanse kinderen groeiden in de jaren ’80 en ’90 op met dit spel, vaak het enige wat op school onder de noemer spel te vinden viel. Wat maakte deze titel zo interessant?
“Leuk als jij het einde weet te halen, maar vaak was één van mijn vriendjes overleden aan dysenterie.”
Met wat huifkarren en een groepje pioniers trek je vanuit Independence, Missouri naar het westen; op naar de Willamette-rivier en -vallei in Oregon! Je moet eerst proviand inslaan en vervolgens, tijdens het reizen belangrijke beslissingen nemen. Ogenschijnlijk simpele dingen kunnen cruciaal worden om te overleven: wanneer je moet rusten, hoeveel te eten, waar je je voorraden voor gebruikt… De Oregon Trail bevat simulatie-elementen en dwingt de speler vooruit plannen. Samen met een vleugje avontuur en wat mini-game-achtige activiteiten zoals jagen en navigeren over water is dit een divers spel.
Het leuke was dat je in sommige versies de medereizigers namen kon geven. Vroeger waren dat vaak klasgenoten of vieze woorden, als ik tegenwoordig speel gaan mijn familieleden mee op reis. Dit kan tot dramatische momenten leiden: niet zelden gaan er mensen onderweg dood. Leuk als jij het einde weet te halen, maar vaak was één van mijn vriendjes (of tegenwoordig mijn kinderen) overleden aan dysenterie. Ik wist niet eens wat het was! Je kan vaak aan het begin van het spel een beroep kiezen. Een timmerman kan veel repareren onderweg, maar een bankier heeft gewoon meer geld om van te voren voorraden in te slaan. De keuze heeft flinke gevolgen voor het verloop van het spel.
Dit spel heeft een lange geschiedenis die begon in… 1971! Het was het geesteskind van Don Rawitsch, Bill Heinemann en Paul Dillenberger. De grafische mogelijkheden in die tijd waren natuurlijk beperkt, en het spel was volledig text-based. Rawitsch maakte de game op zijn middelbare school, en het bleek al snel populair onder de medeleerlingen. Desondanks werd het spel aan het einde van het jaar uit het mainframe van de computer gewist. Hij maakte een nieuwe versie die gratis werd verspreid. Uiteindelijk kwamen er in de jaren ’80 varianten voor de Apple II, Commodore 64 en vele andere systemen uit. In 1985 kreeg de game een nieuw grafisch jasje en kwam het ook commercieel op de markt. De hier besproken MAC en PC versies die ik speelde stamden uit begin jaren ’90.
Conclusie:
Er zijn weinig educatieve games zo’n enorm succes als The Oregon Trail. Gameloft bracht het in 2021 opnieuw uit voor de Apple Arcade. Er zijn weinig games die kunnen teren op 50 jaar geschiedenis! Dat alleen al is wellicht een bewijs van de kracht van deze franchise. Nog steeds laat ik me af en toe verleiden om weer op reis te gaan en mijn geliefden te zien sterven als ik onhandig een rivier oversteek of te weinig eten heb kunnen vinden tijdens de jacht. Absolute aanrader voor iedereen die zich even willen verliezen in een spel.
Geef als eerste een reactie