Tijdens deze maand recenseer ik wat kerstachtige games, liefst geen kerst-uitbreiding van een bestaande titel. Na wat zoeken kwam ik deze kerstman-platformer tegen voor de PC. De game kwam ook uit op de Amiga, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik ‘m daar niet op gespeeld heb. Anno 1993 kwamen er genoeg platformers uit op de PC, maar zo smooth als op de SNES of Mega Drive voelde het nooit. Maar misschien is dit een kerstwonder?
“Voltooi alle zeven niveaus en Kerstmis wordt gered. Zo niet, dan zijn er dit jaar heel wat teleurgestelde kinderen…”
Terwijl hij op zijn arrenslee rondreed verloor de kerstman al zijn cadeaus. De pakjes zijn verspreid over het hele land en de kerstman moet meerdere levels doorkruisen om ze terug te vinden. Als je ze eenmaal allemaal hebt verzameld gaat er een exit open die hem toegang geeft tot het volgende level. Elk level zit vol met nare valkuilen, ijzig gladde platforms en schattig uitziende maar vervelende tegenstanders. Door sneeuwballen te gooien kunnen de slechteriken even worden verdoofd. Voltooi alle zeven niveaus en Kerstmis wordt gered. Zo niet, dan zijn er dit jaar heel wat teleurgestelde kinderen…
De eerste vijf minuten spelen vertellen eigenlijk alles wat je moet weten over dit spel. Het ziet er uiterst kleurig uit (ik associeer dit echt met Amiga platformers) maar ontbeert elke vorm van originaliteit. Wezens als pinguïns en andere weinig zeggende figuren vormen de beperkte tegenstand. Zeven levels is ook niet erg veel, de geoefende gamer zal er snel doorheen zijn. Ik kwam in mijn eerste poging al vrij ver, en het was meer uit verveling dat ik na een tijdje stopte. Voor deze recensie speelde ik een dag later nog eens, maar dat deed mijn mening niet veranderen. Qua gameplay is het grootste probleem dat de kerstman springt alsof op hij op de maan is: hij zweeft langzaam naar de landingsplek toe. Middenin een sprong bijsturen gaat echter heel abrupt, wat erg tegennatuurlijk aanvoelt. Hierdoor blijft de game af en toe lastig… op de verkeerde manier.
Conclusie:
Destijds was dit zo’n game die je vaak op een verzamel cd-tje aantrof. Als demo was dit prima geschikt: je speelde het af en toe vijf minuten, en dan keek je wat er nog meer op de cd-rom stond. Ik mis gewoon de motivatie om dit stroperige spel tot een goed einde te brengen. De moeilijkheid komt niet door een eerlijke uitdaging. Lastig sturen en gladde platformpjes zorgen ervoor dat ik zo nu en dan onnodig faal. Voor de jongere gamer was dit destijds wellicht aardig, maar verder kan je dit met een gerust hart laten liggen.
Geef als eerste een reactie