In de jaren ’80 en ’90 probeerden uitgevers de ene naar de andere mascotte-achtige platformer te lanceren. Mario en Sonic zijn natuurlijk de meest geslaagde voorbeelden. Maar ook Donkey Kong, Rayman, Crash Bandicoot en Jak & Daxter zijn geslaagde voorbeelden. Maar er is ook nog een B-categorie. Denk hierbij aan Ristar, Titus, Gex, Banjoo Kazooie, Aero the Acro-Bat, James Pond en Spot. Dit waren geenszins slechte titels, maar echte A-list was het nou ook weer niet. In dat laatste rijtje past ook Bubsy, een Lynx (geloof ik?) die een vrij behoorlijke platformer op de SNES en Mega Drive had.
“Veel vroege 3D games hadden vervelende problemen zoals afschuwelijke graphics en een slecht meewerkende camera.”
Na de 16Bit periode brak met de PS2, N64 en Saturn het 3D tijdperk aan. Alles moest en zou ineens 3D worden, alleen moest de gameplay vaak nog uitgedokterd worden. Veel vroege 3D games hadden vervelende problemen zoals afschuwelijke graphics en een slecht meewerkende camera. Mario 64 op de N64 was wat dat betreft een gamechanger. Veel bekende 2D sterren worstelden met de transitie naar 3D. Het meest bekende voorbeeld is Sonic, wiens snelheid zich lastig deed vertalen naar de derde dimensie. Ook bij Accolade deed men een poging om hun net niet succesje Bubsy een nieuwe kans te geven op een nieuwe generatie consoles.
Bubsy 3D is dus een 3D-platformgame waarin de speler Bubsy bestuurt. Jouw taak is om de buitenaardse Woolies te stoppen en te van hun planeet Rayon te ontsnappen door atomen te verzamelen. De speler moet ook raketonderdelen verzamelen om de reis terug naar onze Aarde te maken. Daartoe dienen de twee Woolie-koninginnen, Poly en Esther, verslagen te worden. Bubsy kan rennen, springen, glijden, zwemmen en moet soms zelfs een voertuigje besturen. Tijdens het spelen kan de speler ook de camera bedienen om de actie goed in beeld te krijgen… althans in theorie.
Laten we maar met de deur in huis vallen: die camera is dus echt afschuwelijk. Het lijkt wel alsof de game niet zozeer platformactie behelst maar vooral de speler probeert tegen te werken met de camera. Als je Bubsy van voren ziet lijkt het er soms op alsof het arme beestje een paar chromosoompjes mist, al te snugger ziet hij er niet uit. De gameplay is ook niet heel erg indrukwekkend: het verzamelen van atomen en onderdelen gaat al snel een beetje op werk lijken. Het verhaal gaat dat Bubsy producent en geestelijk vader Michael Berlyn op de CES 1996 show was om de game te presenteren en bij de Nintendo stand voor het eerst Mario 64 zag. Toen wist hij dat zijn game in de problemen zou komen, maar hij kon niet meer terug.
Conclusie:
Bubsy 3D krijgt vandaag de dag veel hoon over zich heen omdat het één van de slechtste 3D games ooit zou zijn. Maar kijk je de recensies uit die tijd er op na, dan zie je enige verdeeldheid. Er waren ook een aantal positieve recensies en krappe voldoendes, waaronder Nederlands eigen Power Unlimited. We moeten niet vergeten dat 3D nog echt in de kinderschoenen stond en veel recensenten daarom wisselend op nieuwe games reageerden. Er zijn zat andere 3D games uit die tijd die minstens zo tegenvallend waren als Bubsy 3D. Alleen had Accolade destijds wel heel hard geprobeerd om ons hun mascotte door de strot te duwen. Zoals veel eerste 3D games is Bubsy 3D niet mooi oud geworden, ik zou iedereen willen afraden om dit ooit op te pakken.
Be the first to comment