Platformgames waren begin jaren ’90 alomtegenwoordig. Op de NES, SNES en Mega Drive kreeg je als pack-in game een platformer. Bijna alle gamesmascottes waren platformhelden. En hoewel er veel leuke platformers zijn staat het genre nou niet direct symbool voor originele en innovatieve gameplay. Toen ik destijds het hoesje van The Lost Vikings bekeek had ik niet direct hoge verwachtingen. Drie Vikingen in een soort futuristische platformer toch?
“In plaats van één personage dat kan springen, rennen, schieten, items verzamelen, schakelaars omdraaien enzovoort, zijn er drie verschillende personages.”
Drie Vikingen, Eric de vlugge, Olaf de dappere en Baleog de stoere, werden ontvoerd door de buitenaardse Tomator, een kwaadaardige Croutonische heerser, die unieke levensvormen verzamelt om tentoon te stellen in zijn museum. De drie Vikingen zullen hun unieke vaardigheden moeten combineren om Tomator te verslaan. Makkelijk gaat het niet worden: aliens, robots, gigantische slakken en grote hagedissen zitten je zeker in de weg.
The Lost Vikings is een platformpuzzelspel met een twist. In plaats van één personage dat kan springen, rennen, schieten, items verzamelen, schakelaars omdraaien enzovoort, zijn er drie verschillende personages, elk met zijn eigen vaardigheden. Eric kan met zijn stoere helm door muren springen, rennen en beuken. Olaf heeft een schild dat aanvallen kan blokkeren, zweven of als opstapje dient. Baleog kan zijn pijlen afvuren of dingen doden met zijn zwaard. Ook kan hij met zijn pijlen soms schakelaars bedienen waar je anders niet bij kan. De speler moet de drie Vikingen als team gebruiken als hij voorbij de steeds moeilijker wordende levels en puzzels wil komen.
De speler bestuurt één Viking tegelijk, maar kan op elk moment tussen beide schakelen. De Vikingen hebben beperkte ruimte in hun inventaris die ze kunnen gebruiken om verschillende items te bewaren. Elke Viking heeft drie gezondheidspunten en als hij ze allemaal verliest gaat hij dood (sommige bedreigingen zijn onmiddellijk dodelijk). In dat geval moet het level opnieuw worden gestart. Het is dus zaak om te kijken welke taken er nodig zijn om een level te voltooien en de juiste Viking op de juiste taak te zetten, en vaak ook nog in de goede volgorde. Ik kwam nogal eens vast te zitten omdat ik bijvoorbeeld Olaf en zijn schild nodig had, maar die zat ergens in het level vast. Om hem te helpen moet ik de pijlen van Baleog inzetten, maar om hem van zijn plaats te krijgen heb ik het schild van Olaf weer nodig… Aaahhh!!!
Conclusie:
The Lost Vikings ziet er toegankelijk en cartoony uit en nodigt direct uit tot spelen. De leercurve is goed, je leert spelenderwijs de mogelijkheden van de drie Vikingen benutten. De gameplay heeft me uren beziggehouden en mijn hersenen behoorlijk aan het werk gezet. Het is Interplay gelukt om op een originele wijze een platformer te voorzien van Lemmings-achtige gameplay. Het doet me als SEGA fanboy pijn om te zeggen, maar de SNES versie is qua beeld en geluid wel duidelijk iets beter.
Dat, en een hele hoop humor. Je wordt aan het einde van elk level getrakteerd op een lekkere flauwe conversatie.
Deze game staat in mijn favoriet lijstje van m’n Anbernic.