A2 Racer (PC)

In de jaren 80 konden kleine Nederlandse bedrijfjes nog wel spellen produceren, maar in de 90’s werd dit lastiger en duurder. Het werd steeds specialer als een Nederlands product de mainstream wist te halen. Davilex uit Houten had al enige bekendheid gekregen door de educatieve Red Cat spelletjes en Inspecteur Banaan, en kwam nu met een heuse Need for Speed kloon. In een tijd waarin je een flink team en goede resources nodig had voor een game was het een dapper initiatief.

“Aanvankelijk had ik als gamer weinig waardering voor A2 Racer. Door de jaren heen is mijn waardering voor Davilex en A2 Racer echter toegenomen.”

The Need for Speed was een enorme racehit midden jaren 90. Racen in een redelijk realistische 3D omgeving met mooie wagens gaf ons het gevoel dat de arcade een beetje thuiskwam. Er was voor mij echter één probleem, het spel kostte best een aardige smak geld. Vaak stond ik in de Bart Smit mee te luisteren naar ouders die best een spelletje voor hun kind wilden kopen, maar TNFS vonden ze toch wel erg duur. En dan was daar ineens een alternatief dat bijna hetzelfde leek te bieden voor veel minder geld. En dus liepen veel ouders een paar minuten later met A2 Racer onder de arm de winkel uit, nog onvoorbereid op de komende teleurstelling van de kids. Ik zal het eerlijk zeggen, ik keek toendertijd een beetje neer op A2 Racer. Ik vergeleek het destijds met die goedkope videobanden en Dvd’s met tekenfilms die je vaak aantrof bij de Kruitvat. Het leken Disneyfilms maar waren goedkopere neppers. Denk ik daar vandaag de dag nog steeds zo over?

In A2 Racer scheur je over de in ons kikkerlandje zeer bekende A2. Het enige doel is zo snel mogelijk van A naar B te racen. Onderweg dien je de politie te ontwijken, power ups op te pikken en vooral het gaspedaal flink in te drukken. Bij power ups moet je denken aan zaken als geld, benzine en tijd. Er zijn verschillende camerastandpunten mogelijk, van achter de auto of een dashboard uitzicht. Veel meer valt er inhoudelijk eigenlijk niet over de game te zeggen. De opzet is simpel en eenvoudig, en dat was voor velen ook de kracht van Davilex titels. Niet te veel poeha, en gewoon gaan. Dat, gekoppeld aan de herkenbaarheid van het Nederlandse thema, maakte dat deze game de verkoophit van 1997 werd.

Zoals ik al zei, aanvankelijk had ik als gamer weinig waardering voor A2 Racer. Door de jaren heen is mijn waardering voor Davilex en A2 Racer echter toegenomen. Dat heeft drie redenen. Ten eerste heb ik met terugwerkende kracht respect voor het concept. Herkenbaarheid was iets waar veel casual gamers een behoefte aan hadden, en Davilex speelde daar op in. Ten tweede hebben de jaren ervoor gezorgd dat het spel nu los kan zien van The Need For Speed. Op zichzelf is A2 Racer een simpel pick up and play spelletje dat iedereen zo kan spelen. En tenslotte was er best wel wat lef en vertrouwen nodig om zo’n project op poten te zetten. We leefden niet meer in de tijd van Radarsoft of de Oliver Tweeling, waar fanatiekelingen op zolderkamers met veel liefde iets in elkaar zetten. De productie van een commercieel product was eind jaren ’90 een stuk complexer, en daarom kan ik de gok van Davilex nu extra waarderen.

Conclusie:
Is A2 Racer in retrospect dan toch een fantastische game? Nee, dat zou teveel eer zijn. Maar het is wel prima speelbaar en zorgde in al zijn eenvoud ervoor dat er een groter publiek bereikt werd. Ik vergelijk het graag met de tegenwoordige Smartphone spelletjes. Die zorgen ervoor dat mensen die zichzelf zeker geen gamer noemen toch een game spelen. Ik kwam A2 Racer tegen op de computer van de buren die tot dan toe niks met gamen hadden, hun dochter vond het zo leuk (En zelf wilde vader ook wel even over de A2 scheuren). Dat is voor mij de kracht van A2 Racer: het herkennen van de doelgroep en die geven wat het wil zonder je druk te maken over de mening van zgn hardcore gamers.