Het was November 1985. Sinds een jaar of 2 was ik de trotse bezitter van een Commodore VIC20 home computer. Hierop leerde ik basic programmeren, en speelde ik af en toe een potje schaak. Echt leuke spelletjes had je echter niet op de VIC20, en bovendien was het apparaat voor mijn kleine zusjes totaal onhandelbaar. Met het gejank van de kleine spruitjes als argument haalde ik mijn stiefvader over om mee te betalen aan een spelcomputer.
“Easy to Learn, Difficult to Master”
En toen stond hij daar. Het platte zwarte kastje met de vier schuifknoppen. Voor 200 piek had ik een heuse Atari spelcomputer met 3 spelletjes. De games in kwestie: Nicky Wanders (Bobby is going Home), Boom Bang en Sea Quest. Met name aan die laatste titel heb ik enkele dierbare herinneringen overgehouden. In Sea Quest moest je een duikbootje besturen en duikers redden. Tijdens dat werk werd je lastig gevallen door haaien en andere duikbootjes. Verder moest je op tijd aan de oppervlakte zijn om zuurstof te tanken. Na een maand had ik het spel zo onder de knie dat ik het een half uur kon volhouden zonder dood te gaan. Hierdoor wilde gek genoeg niemand tegen mij spelen…
De Atari VCS2600 was eind jaren 70, begin jaren 80 een monstersucces. Het credo van een goede Atari-game: Easy to Learn, Difficult to Master. Hoewel het apparaatje misschien niet zo geavanceerd was als de concurrentie had hij twee grote voordelen. Hij kon een vrij onontgonnen markt veroveren, en Atari had de betere licenties in huis. Games als Pac Man, Space Invaders, Missle Command, Pole Position, Centipide en Donkey Kong waren in de speelhallen razend populair geworden, en thuis bijna alleen op de Atari te spelen. Andere firma’s probeerden het wel met goedkope kopietjes, maar wisten nooit echt voet aan wal te krijgen. De meest memorabele poging is toch wel Happelaar, een Pac Man kloon voor de Philips VideoPack. Enkele roemruchte concurrenten uit die tijd waren Coleco Vision en Intelvision.
Halverwege de jaren 80 ging het echter mis met de VCS2600. Eerst was daar de beroemde video game crash van 1983. Er was een enorme overvloed aan middelmatige en ronduit slechte games voor de Atari uitgekomen, de consument raakte het vertrouwen kwijt. Daarbij maakte Atari een flinke reeks slechte beslissingen, het haastig uitbrengen van de game ET bijvoorbeeld. De markt stortte volledig in. Atari had veel en veel teveel spellen geproduceerd (bij sommige titels zelfs meer dan er consoles waren verkocht) en kon ze aan de straatstenen niet meer kwijt.
De nieuwe generatie stond al aan de poort te rammelen, met name NES van Nintendo. Later kwam daar ook nog eens de SEGA Master System bij. De grafische kwaliteit van deze twee consoles waren dermate beter dat het tijdperk van de Atari 2600 definitief voorbij leek. Men probeerde het nog wel met nieuwe modellen, maar Atari had de slag gemist, en moest de consolemarkt aan Sega en Nintendo laten. Het zou tot begin jaren 90 duren voor Atari weer met spelcomputers kwam. Dit was echter geen succes. De Atari Lynx en Jaguar flopten jammerlijk, deels omdat ze verkeerd getimed op de markt kwamen, maar ook omdat bekende game titels uitbleven.
Goud van oud
Tegenwoordig is de VCS2600 echter nog steeds niet helemaal dood te krijgen. Atari bracht zelf regelmatig enkele oldies collecties uit, waardoor je de oude spelletjes op de PC en nieuwe consoles kan spelen. Op Internet staan diverse sites waar je oude spelletjes kan downloaden en via een emulator kan spelen. Zelf mag ik nog altijd graag een potje Missle Command spelen, en ook Tempest behoord nog steeds tot mijn favorieten. De hedendaagse aantrekkingskracht van dergelijke oude spelletjes laat zich makkelijk verklaren. Het antwoord zit hem in de eenvoud van de games. De gameplay is snel te begrijpen, en werkt erg verslavend. Terwijl je tegenwoordig soms dagen aan het pielen bent voor je de besturing van een spel onder de knie hebt, kan iedereen met een paar uur spelen een heel eind komen met Space Invaders. Een tijdje terug leek Atari een comeback te maken met een nieuwe Atari VCS console, maar zoals we inmiddels gewend zijn lijkt men door slechte timing en een gebrek aan consumentenvertrouwen de hoge verwachtingen niet waar te kunnen maken…
Geef als eerste een reactie