In de ’90s was er natuurlijk de beroemde bitwars. Sega en Nintendo vochten op het scherpst van de snede uit wie de beste console had. Op handheld-gebied was de strijd minder spannend. De Game Gear en Lynx waren indrukwekkende kleurenconsoles, maar de eenvoudige Game Boy regeerde met strakke hand. Desondanks zijn er op de Game Gear een aantal toffe spellen uitgekomen die zeker het spelen waard zijn.
“Disney weet wel hoe ze iets er aantrekkelijk uit kunnen laten zien.”
Het verhaal van de Disneyfilm Aladdin kennen we toch allemaal? Met behulp van de vrolijke geest in de olielamp moet straatschoffie Aladdin het hart van prinses Jasmine veroveren en de plannen van de kwaadaardige Jafar verijdelen. Filmgames waren begin jaren ’90 doorgaans platformspellen. Aladdin is geen uitzondering. Maar Disney-platformspellen hadden destijds een goede reputatie. Of het nou gaat om Ducktales of Mickey Mouse, het waren kleurige en verzorgde spellen met bekende figuurtjes in de hoofdrol.
Deze versie wijkt een beetje af van de 16 Bit versies, ze werden speciaal voor de Master System en de Game Gear apart gemaakt. De speler bestuurt uiteraard Aladdin en baant zich een weg door verschillende locaties, waaronder de straten van Agrabah, de Grot der Wonderen, het paleis van de Sultan en meer. De gameplay neemt verschillende vormen aan: sommige levels zijn achtervolgingen, waarbij Aladdin automatisch rent, het is dan een kwestie van over de afgrond of rollende rotsen en tonnen te springen, vallende voorwerpen te ontwijken en niet door een bewaker te worden gepakt.
Andere levels zijn reguliere platform ingrediënten: Aladdin moet rennen, springen en klimmen, sleutels of schakelaars vinden om deuren te openen terwijl hij naar de uitgang zoekt. Stenen kunnen worden verzameld en gegooid om vijanden te sturen of knoppen te raken die anders buiten bereik zijn. Tenslotte zijn er ook verschillende ritten met een vliegend tapijt in het spel, waarbij het beeld automatisch vooruit scrolt en de speler ervoor moet zorgen dat er geen obstakels in de weg staan.
Conclusie
De game ziet er op beide systemen prima uit. Disney weet wel hoe ze iets er aantrekkelijk uit kunnen laten zien. De game speelt vrij vloeiend, en het is een waar genot om de levels af te werken. Maar na een uurtje of twee verwacht ik dat zelfs de minst ervaren platformers de game hebben uitgespeeld. Hij is namelijk veel te makkelijk. Ik was destijds niet de beste platformspeler. Ik vond de Mario Games een behoorlijke uitdaging, en ik deed er ook nog wel een tijdje over om Sonic uit te spelen. Aladdin vormt echter te weinig uitdaging. Jammer, want het is echt een erg tof spel. Prima tussendoortje, maar destijds voelde je je voor de volle winkelprijs toch een beetje bekocht.
Geef als eerste een reactie