Als trotse eigenaar van een Commodore 16 ben ik altijd op zoek naar nieuwe games. Helaas zie je ze niet heel vaak in Nederland. Toch kocht ik onlangs vier games voor een aantrekkelijke prijs. De belangrijkste reden voor die aantrekkelijke prijs? Het waren allen games van Mastertronic; bekend van de goedkope games. Shovelware nog voor dat dat een ding was. Zo gingen deze games in Engeland voor een paar pond over de toonbank bij warenhuizen, kiosken en zelfs benzine stations. Dat betekent natuurlijk niet dat álle games per definitie slecht waren. Van de aangekochte set was er vooral één game die ik graag wilde proberen: Storm.
“Je zou verwachten dat je met links naar links gaat en met rechts naar rechts. Maar niets is minder waar.”
Storm is een mazegame. Daar kennen we er meer van op de Commodore, maar ik moet zeggen dat deze game goed oogt. De graphics zijn, rekening houdend met de 16k waarin het moest passen, goed te noemen. Deze game is ook uitgebracht voor de C64, maar de graphics komen aardig overeen. Grootste verschil is het aantal kamers dat je kunt bezoeken. Van de 100 op de C64, blijven er maar 40 over in de versie voor de C16. In deze kamers kun je uiteraard niet altijd alle uitgangen direct bereiken. Het is dus een zoektocht om te achterhalen welke routes er zijn.
Ik start het eerste spel, en ik kom meteen in de moeilijkheden. Je zou verwachten dat je met links naar links gaat en met rechts naar rechts. Maar niets is minder waar. Je speelt het karakter Storm en deze is weergegeven op het scherm. Met links draait Storm naar links en met rechts draait Storm, je raadde het al, naar rechts. Vervolgens beweeg je Storm met omhoog de kant op waar hij op dat moment naar kijkt. Het duurt lang voordat ik dit een beetje onder de knie heb. Deze manier van besturen is zeer onnatuurlijk, dus het gaat erg vaak mis.
Gelukkig lukt het op een bepaald moment redelijk en kan ik serieus gaan spelen. Zoals gezegd, het is een mazegame. Er zijn 40 kamers, maar je kunt niet zomaar overal naar toe. Er zijn monsters om te verslaan, muren die uitgangen blokkeren, sleutels te zoeken en deuren te openen. De gameplay is redelijk simpel en doet sterk denken aan Gauntlet. Er zijn ook in Storm monster spawns die monsters blijven uitspuwen totdat je ze vernietigd. Als je een spel start gaat er een energiemeter lopen. Als er niets aan de hand is loopt deze langzaam. Als je wordt geraakt door monsters verlies je meer energie. Je kunt tussentijds de energie met items weer verhogen. Wat leuk is aan de game is dat je hem ook met twee personen kunt spelen. Dat is ook de leukste manier om Gauntlet II te spelen, maar helaas, ik ben dit keer alleen.
Conclusie
Hiermee is eigenlijk alles gezegd. Het is een simpele game, maar wel vermakelijk. Helaas gooit de besturing roet in het eten. Het is zo tegen de natuur in dat je eerst moet draaien in de richting waar je naar toe wilt, alvorens je die kant op kunt bewegen (of schieten), dat ik daar toch voortdurend over in verwarring ben. De game is geen topper, maar ik had hem best wat vaker willen spelen om te kijken hoe ver ik zou komen. Maar met deze besturing heb ik het gevoel dat ik het al weet: niet ver. Al met al is het, zeker voor Mastertronic begrippen, een hele aardige game. Mocht de besturing wat meer standaard zijn geweest, had ik de game zeker nog wel eens opgestart. Maar met deze besturing blijft de game steken op twee sterren.
*: Dit waren de zwaarste 30 minuten van mijn leven, voor deze game is het game over.
**: Prima 30 minuten, maar daar zal het waarschijnlijk ook bij blijven.
***: Die 30 minuten zijn me goed bevallen, dat worden er nog wel meer.
****: Die 30 minuten vlogen voorbij, dit is een aanrader!
*****: Ik kon niet meer stoppen, die 30 minuten worden binnen no time 30 uur!
Be the first to comment