Begin jaren ’90 waren one on one beat ‘m ups helemaal in. Met een vriendje in de arcadehal lekker op elkaar inmeppen was gewoon ontzettend gaaf. De arcadehal betekende meestal een soort voorproeven. Éénmaal kennisgemaakt met een tof spel kon je niet wachten tot het uiteindelijk op een homeconsole uitkwam. Helaas waren er weinig echt goede arcadehallen in Drenthe. Maar via mond tot mond reclame had ik al gehoord over Primal Rage, en de recensies in de bladen schreeuwden over dino’s , bloed en vette actie. Wat wil een puber nog meer?
“De graphics vielen direct al vies tegen. Grauwe achtergronden zonder al te veel kleurvariatie, rommelig getekende karakters en crappy animatie.”
Een meteoor sloeg in op de aarde en veroorzaakte een enorme chaos. Zeven goden uit de oudheid werden wakker en proberen nu de controle over de post-apocalyptische wereld over te nemen. Primal Rage is een sla-ze-tot-pulp-spel met dinosaurussen en gigantische apen als vechters. De graphics zijn vergelijkbaar met Mortal Kombat, alleen ipv mensen dus groteske monsters en dino’s. Ook zijn er aan het eind van een gevecht de onvermijdelijke Fatality-achtige momenten.
Zoals wel vaker in die tijd lag de adviesprijs in de winkel ruim boven het budget van een middelbare scholier. Tot mijn grote verrassing lag de game echter al een jaar later flink in de aanbieding bij de Intertoys. Voor dertig gulden kon ik ‘m lekker mee naar huis nemen! Voor een verstandige consument zou dit een waarschuwingssignaal zijn. Maar ik had destijds niet veel geld, en als ik dan toch een bekende titel kon aanschaffen, dan was ik in de wolken. Eenmaal thuis viel ik echter al snel van die wolk af…
De graphics vielen direct al vies tegen. Grauwe achtergronden zonder al te veel kleurvariatie, rommelig getekende karakters en crappy animatie. Het spel speelde ook nog eens uiterst houterig. Het verweer wat ik hoorde is dat je grote dino’s bestuurde, die horen niet zo vlot te springen zoals een getrainde ninja. Ja doei, zo ken ik er nog wel een paar. Na een uur spelen ging op mijn knietjes terug naar de speelgoedwinkel in de hoop de game te mogen ruilen. De man achter de kassa was genadig, en vijf minuten later verliet ik de Intertoys met het veel leukere Comix Zone onder de arm.
Conclusie:
Alleen als je met een vriend samenspeelt is Primal Rage een klein beetje leuk. In je eentje verveel je je al snel en ergerde ik me vooral aan de matige besturing. Nou zijn games in dit genre sowieso het leukste met een medespeler, maar Street Fighter II en Mortal Kombat zijn ook enorm tof als je alleen bent. Kom je Primal Rage eens tegen in de arcade, besteed er dan gerust een euro aan. Maar zie je dit spel een keer in een retroshop liggen voor je Mega Drive, laat ‘m dan vooral liggen.
Geef als eerste een reactie