Het moet de zomer van ’92 of ’93 geweest zijn. Ik had van mijn beste vriend Randy diens Gameboy kunnen lenen voor de vakantie met mijn ouders en zussen op een Duitse camping. Natuurlijk ging Tetris mee, en ook Mario was van de partij. Maar het derde spel was een onduidelijk klinkende naam met een aantal vervaarlijke Samoerai op de cover. Een vechtspelletje wellicht? Niets bleek minder waar.
“Wat knap van Koei dat het ze lukt om met weinig mogelijkheden een behoorlijk diepgravend strategiespel uit de grond te stampen.”
In de 16e eeuw verdeelde de Japanse Sengoku-periode de natie in verschillende feodale staten, elk geregeerd door een zgn daimyo. Deze daimyo’s gingen vaak met elkaar bakkeleien. Velen droomden ervan het hele land te veroveren, shogun te worden en lekker de baas te spelen. Een van die daimyo’s was de ambitieuze Nobunaga Oda, een meedogenloze heerser en een gerenommeerd strateeg. Spelers nemen de rol van Nobunaga Oda of een van de vele andere daimyo’s op zich om te proberen Japan te veroveren.
Nobunaga’s Ambition is een voor de Gameboy ambitieus turn-based strategiespel dat in verschillende modi kan worden gespeeld. De spelopzet is vergelijkbaar met Koei’s bekendere Romance of the Three Kingdoms-games. Spelers beginnen met het selecteren van een scenario van 17 regio’s of een groter scenario van 50. Vervolgens moet de speler een daimyo selecteren, die elk eigen statistieken heeft; Leeftijd, gezondheid, ambitie, geluk, charme en IQ. Naarmate het spel vordert, veranderen deze waarden afhankelijk van de gebeurtenissen in het spel. Jouw leeftijd is eigenlijk ook een soort tijdslimiet; een oudere daimyo heeft meer kans om te overlijden aan ouderdom of ziekte.
Tijdens elke beurt (één per seizoen) kunnen spelers verschillende opdrachten geven. Bijvoorbeeld nieuwe soldaten rekruteren, het leger trainen, wapens kopen, het moreel van de boeren verhogen, allianties vormen of ninja’s inhuren om vijanden om te kopen of te vermoorden. Wanneer de ene speler de andere aanvalt, wordt er een oorlog gestreden voor de regio van de verdediger. Tijdens de slag geven beide partijen om de beurt orders, waaronder aanvallen, het verplaatsen van eenheden, omkoping en… overgave. Het doel is uiteraard om alle vijandelijke eenheden te verslaan. Elke unit heeft zo zijn zwakte, en vergeet niet dat het terrein ook van invloed kan zijn op het verloop van de strijd.
Conclusie
De naam Nobunaga’s Ambition is goed gekozen, want wat is dit een enorm ambitieus spel voor de kleine Gameboy! En wat knap van Koei dat het ze lukt om met weinig mogelijkheden een behoorlijk diepgravend strategiespel uit de grond te stampen. Het doet vagelijk een beetje denken aan Defender of the Crown, maar dan met meer diepgang. De hele zomer bleef dit spel in mijn Gameboy kleven, behalve als mijn moeder weer even Tetris wilde spelen. Ben je niet van de strategie, en verwacht je leuke beelden, dan is dit niet jouw game. Wil je echter eens wat anders op de Gameboy, dan kan ik deze game van harte aanbevelen!
Geef als eerste een reactie