10 filmgames die toch speelbaar zijn

Games die gebaseerd zijn op films hebben een duidelijke reputatie: meestal zijn ze slechter te pruimen dan een gemiddelde aflevering van Bob’s Burgers. Okay, dat is alleen een handige vergelijking als je net als ik Bob’s burgers niet te harden vindt. Maar zijn alle filmgames slecht, of bestaan er ook zogenaamde parels tussen de keutels? We zetten voor jullie tien prima filmgames op een rijtje. Missen we jouw favoriete titel? Vul ons gerust aan!

Tron (Arcade, 1982)
Tron was destijds een sensationele film. De voor die tijd verbijsterende special effects zijn nu natuurlijk behoorlijk verouderd. Maar destijds gaf het mij als jongetje dat heerlijke gevoel: “hoe doen ze dit in godsnaam?” Tegenwoordig is het zeer gewoon dat special effects met een computer gemaakt worden, en is een deel van die magie weg. De arcadegame Tron bestaat uit vier minigames. Deze zien er tegenwoordig misschien niet meer briljant uit, maar het geeft nog steeds een speciaal gevoel als je ergens een originele Arcadekast van Tron tegenkomt. Je kan het ook ervaren via Xbox Live.

Batman: The Video Game (NES, 1989)
Okay, de game volgt het verhaal van de film maar mondjesmaat, maar toch is dit wel een enorm gave titel. In deze platformer kan Batman net als Ninja Gaiden van muur tot muur springen. De graphics zijn kleurig en voor de tijd zeer doeltreffend, en de game is behoorlijk moeilijk. Sterker nog, sommigen noemen het de moeilijkste NES game die er is. En voor een console die toch al bekend stond om zijn pittige games wil dat best wat zeggen. Maar de game heeft een hoog “nog een potje” gehalte.

Aladdin (Mega Drive, 1992)
Welk systeem is beter, de Super Nintendo of de Mega Drive? Dit was een vraag die veel 90’s kids bezig wist te houden. Virgin maakte de Aladdin game voor de Mega Drive, Capcom die voor de Super Nintendo. En er is één ding waar zelfs de meest hardvochtige SNES eigenaar het mee eens moet zijn: de SEGA versie is gewoon beter. De graphics zien er prachtig uit, de animatie is om van te smullen, en deze platformer speelt als een tierelier. Als ik al een puntje van kritiek heb is het dat de game misschien ietsje moeilijker had gemogen.

Jurassic Park (Mega Drive, 1993)
Terwijl Nintendo van zijn Jurassic Park games een soort Top Down verzamelspel probeerde te maken speelde men op de Mega Drive op safe. Het werd gewoon een platformgame die je als mens of als dino kon spelen. Afgezien van deze mogelijkheid is de game niet bijster origineel, maar het zag er voor de tijd tof uit en speelde ook nog eens lekker. En omdat ik een behoorlijk eind wist te komen in één van mijn eerste pogingen voelde de game in elk geval niet oneerlijk moeilijk. Een leuk tussendoortje voor de platformliefhebber.

Super Star Wars: The Empire Strikes Back (Super Nintendo, 1993)
Als we het hebben over oneerlijk moeilijk, dan is dit een titel die in de buurt komt. Maar het was ook voor mij één van de eerste keren dat een Star Wars game op een console er een beetje tof uitzag, goed speelde en me echt het gevoel gaf in de wereld van Star Wars te zitten. Terwijl je verder speelt ontwikkel je langzaamaan je Force krachten, en je zult ze nodig hebben.

The Lion King (Mega Drive/Super Nintendo, 1994)
Ik speelde deze game ooit voor het eerst op de PC, maar deze platformer komt het best tot zijn recht op de consoles. Elk level is een feest der herkenning voor de fans, en het volgt het verhaal van de film. Dat klinkt logisch, maar in die tijd betekende een filmlicentie niet direct dat gamemakers zich ook echt iets van de film gingen aantrekken (Hallo Back to the Future). De kleurige graphics zijn alleen al een reden om deze game in je console te proppen.

The Lord Of The Rings trilogy (Playstation 2, 2001-2003)
De LotR films waren begin deze eeuw alom aanwezig in de popcultuur. Ik was dan ook zeer benieuwd wat Electronic Arts met de licentie zou gaan doen. Deze reus stond al een tijdje niet echt meer bekend om zijn originaliteit. En toe ik hoorde dat het een soort hack ‘n slash game zou gaan worden was ik aanvankelijk ook een tikje teleurgesteld. Maar wat een verrassing toen de game me echt mee zoog. Het inhakken op hordes Orcs en ander gespuis kan soms een beetje eentonig worden, maar de in game filmbeelden, de kleine RPG elementen om je karakter te versterken en de prima graphics geven je toch het gevoel onderdeel van een LotR film te zijn.

The Warriors (Playstation 2, 2005)
Ik had de gelijknamige cultfilm uit 1979 niet gezien, en ik bleek niet de enige. Het was een bijzondere zet van Rockstar (bekend van GTA games) om juist deze film te voorzien van een videogame adaptatie. Maar al meppende en knokkende kan ik niet anders zeggen dan dat men een geslaagd product wist af te leveren. De game is ook nu nog, 15 jaar later, fun om te spelen. De originele castleden leenden hun stem ook nog eens voor deze game.

Spider-Man 2 (Playstation 2/Xbox, 2005)
De eerste generatie 3d games op de Playstation en de N64 zijn zeker niet mooi oud geworden. Maar met de komst van de PS2 werd er duidelijk een sprongetje gemaakt. En had je altijd al eens Spider-Man willen zijn, lekker webslingerend door New York, gewoon doen waar je zin in hebt? Dan is dit je kans. Natuurlijk kan je ook het hoofdverhaal en de missies volgen, maar in mijn studententijd was webslingeren en gewoon random dingen doen een heerlijke manier om de studie te ontwijken.

Lego Harry Potter (Diverse systemen, 2010)
De Lego games hebben allemaal iets vermakelijks, en de Harry Potter spellen zet die traditie gewoon voort. Een soort lichtzinnige versie die het verhaal van de boeken en films grotendeels volgt, maar wel met hier en daar een leuke knipoog. De meeste Harry Potter games van Electronic Arts deden het niet zo voor mij: slaafse producten die alleen gemaakt leken te worden voor een cashgrab. Niet de slechtste games ter wereld, maar niet magisch genoeg voor mij. Lego Harry Potter maakt dit ruimschoots goed. Nu graag een echte sandbox Hogwarts game svp!

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.