IJshockey blijft in Nederland toch een beetje een ondergeschoven kindje. We doen er hier en daar wel een beetje aan, maar echt succesvol zullen we er nooit mee worden. Ik keepte ooit voor mijn basisschool in een toernooi, en ik zal me vooral de 15-1 slachtpartij blijven herinneren. Op een gegeven moment bleef ik maar gewoon overdwars in de goal liggen, op die manier hield ik nog de meeste pucks tegen. Dat jeugdtrauma zorgde er overigens niet voor dat ik nooit een IJshockey-spelletje probeerde.
“Van tijd tot tijd kan er een knokpartij uitbreken, je krijgt dan even een kort intermezzo waarbij je lekker gaat matten.”
Deze Game Boy versie is losjes gebaseerd op het gelijknamige arcadespel. Het is niet echt een simulatie van de sport, maar meer een hockey arcade-actiegame . Je hoeft je dus geen zorgen te maken over statistieken en de beste samenstelling van je team. Twee spelers kunnen tegen elkaar spelen, of één speler tegen de Game Boy. Zoals wel vaker kende ik niemand die ook een Game Boy EN hetzelfde spel bezat, en dus heb ik dit nooit met twee spelers kunnen spelen. In de één speler variant kan je kiezen voor een toernooiopzet of een oefenpotje.
En dan is het Hockeyen geblazen. De game oogt prima en ademt de sfeer van een wedstrijd vrij behoorlijk uit. Van tijd tot tijd kan er een knokpartij uitbreken, je krijgt dan even een kort intermezzo waarbij je lekker gaat matten. De speler heeft de controle tijdens deze minigevechten, waarbij de verliezer tijd op het strafbankje moet doorbrengen. Duurt het allemaal te lang, dan verbreekt de scheidsrechter de schermutselingen. Het Hockeyen zelf is aardig, maar het is allemaal zo priegelig en snel dat ik het overzicht vaak kwijt was. Veel meer valt er eigenlijk niet over de gameplay te zeggen, de diepgang is ver te zoeken.
Conclusie:
Ik vind Blades of Steel maar een ten dele geslaagd product. Ik staarde me tureluurs naar het scherm in een armzalige poging de puck in de gaten te houden. Heel vaak deed ik maar wat, echte controle was er niet bij. De verzorging van de game is in orde, er zijn een paar indrukwekkende cut-scenes en de graphics zien er prima uit. Jammer dat het allemaal te vlug gaat. Doordat je verder weinig invloed hebt qua tactiek is er niet veel meer te doen dan een paar potjes te spelen tegen om het even wie. Dat gaat al snel vervelen omdat het echte competitiegevoel nooit in me bovenkomt. Een mooi voorbeeld van een net-niet game.
Geef als eerste een reactie