Cryo Entertainment, onder andere bekend van het spel Atlantis, bracht begin deze eeuw een point-n-click adventure over 20.000 mijlen onder de zee, het in de negentiende eeuw geschreven verhaal van Jules Verne over de mystieke Nemo, kapitein van onderzeeër Nautilus. The Secret of The Nautilus had het eerste spel in een hele serie moeten worden. Of er ooit vervolgen zijn uitgekomen weet ik niet, maar laten wel deze game eens even onder de loep nemen.
“Een groot deel van het spel bestaat uit het oplossen van puzzels die in moeilijkheid verschillen van fluitje van een eurocent tot frustrerend ingewikkeld.”
Je speelt een jonge oceanograaf die tijdens een wetenschappelijke opdracht een vreemd soort onderzeeër betreedt. Deze ligt verstopt op de richel van een onderzeese rots. Het schip blijkt de beroemde Nautilus te zijn die vele jaren geleden verlaten is door kapitein Nemo. Nadat je naar binnen bent gestapt valt het luik achter je in het slot en is het aan jou om weer naar buiten zien te komen.
Dit type adventure is behoorlijk populair onder een bepaald soort gamers. Met name de Myst-serie kent een behoorlijke cultstatus. Het wordt gespeeld vanuit first person perspectief. De omgeving bestaat hoofdzakelijk uit stilstaande beelden waarin je 360 graden kunt rondkijken, naar boven en naar onderen. Je bepaalt niet zelf waar je loopt en elke ruimte heeft een beperkt aantal plaatsen waar je kunt staan. Sommige gamers zijn helemaal weg van deze gameplay, maar er zijn ook mensen die hier een grote hekel aan hebben. Volgens die laatste groep is dit genre te saai vanwege de beperkte gameplay en de omgeving waarin weinig gebeurt; er wordt nauwelijks gebruik gemaakt van animaties.
Zoals hierboven uitgelegd speel je dit spel dus beeldje voor beeldje. De besturing loopt volledig via de muis, je hoeft immers alleen maar rond te kijken en kleine acties uit te voeren. De gameplay bestaat hoofdzakelijk uit voorwerpen oppakken, combineren en toepassen, zoals het een behoorlijke point-n-click adventure betaamt. Een groot deel van het spel bestaat uit het oplossen van puzzels die in moeilijkheid verschillen van fluitje van een eurocent tot frustrerend ingewikkeld.
De omgevingen zijn prachtig weergegeven, vrij gedetailleerd en met een mooi kleurgebruik. Sommige van de toch al schaarse animaties hadden wat beter uitgewerkt mogen worden: ze zien er soms uit alsof ze niet af zijn. De muziek die voortdurend op de achtergrond te horen is is verhoogt de sfeer, maar deze had best mogen inspelen op de spelsituatie. De rustige muziek neemt nu bijvoorbeeld veel van de spanning weg wanneer je bijna vergast wordt. De stemmen zijn erg goed ingesproken, maar let wel: voor deze recensie is alleen de Engelse versie van het spel getest.
Conclusie
Een zeer goed spel in zijn genre, maar je moet ervan houden. Ben je niet bekend met dit soort spellen, dan is dit wellicht een relaxte instap om er eens mee te beginnen. Ben je verzot op Myst en verslingerd aan Atlantis, dan belooft The Secret of The Nautilus je ook vele uren speelplezier.
Be the first to comment