Sommige spellen zijn uiterst klein en simplistisch van opzet, en kunnen je desondanks uren bezighouden. Je hebt geen idee wat het nou precies zo leuk maakt, en de aantrekkingskracht is uiterst lastig aan je vrienden te beschrijven. Jones in the Fastlane kwam destijds via een verzamel cd-tje in mijn bezit. Voor ik het wist was dit (samen met Worms) een spel dat ik met een aantal vrienden vaak na schooltijd zat te spelen.
“Als je genoeg geld hebt, kun je een luxe appartement huren en uit het stinkende hol gaan waarin je tot dan toe woonde.”
Jones in the Fast Lane is soort levensweg, gepresenteerd als een turn-based strategiespel. Je kunt alleen spelen of het opnemen vrienden. Ook kan je Jones, een soort zakelijke versie van waar is Waldo, uitdagen. Aan het begin van het spel bepaal je waar je prioriteiten liggen: geld, geluk, opleiding of carrière: hoe hoger je doelen, hoe langer het spel. Het spel zelf heeft wat weg van een bordspel. Het bord stelt de stad voor waar je woont. Elke beurt (hier staat een beurt voor een week van je leven) heb je beperkte tijd om te handelen en je moet kiezen hoe je die wilt besteden. Lopen naar een andere plek kost je tijd, maar ook werken, leren en het zoeken naar een baan.
Het eerste dat je moet doen, is een baantje zoeken bij het arbeidsbureau. Omdat je aanvankelijk geen opleiding, ervaring of werkverleden hebt kan je alleen de eenvoudigste, laagstbetaalde banen kiezen – schoonmaken of hamburgers draaien. Later, als werkervaring hebt opgedaan en een studie afrond, kan je de betere banen te krijgen. Voor hogere functies geldt vaak weer een dresscode, dus hop naar de winkel om dure kleding te kopen. Ook is je salaris aan economische schommelingen onderhevig. Bij economische voorspoed kan het lonen om naar het arbeidsbureau te gaan een een loonsverhoging te cashen.
Werk is niet verplicht en je kan je tijd besteden aan werken wanneer je maar wilt. Het geld dat je verdient kan op veel manieren worden besteed. Je kunt een snack kopen bij een fastfoodrestaurant (je moet voldoende eten, anders heb je de week daarop minder tijd door honger). Je kan enkele luxe apparaten voor uw huis, boeken, loten, kranten en meer kopen. Je kan geld ook op de bank storten (een verstandige keuze, gezien de alomtegenwoordigheid van zakkenrollers) of investeren in de aandelenmarkt. Onthoud dat je de huur op tijd moet betalen – als je gedurende lange tijd niet betaalt, zal je huisbaas een bedrag inhouden op je salaris. Maar als je genoeg geld hebt, kun je een luxe appartement huren en uit het stinkende hol gaan waarin je tot dan toe woonde.
Conclusie:
Jones in the Fast Lane is een op het oog simpel spelletje dat toch redelijk slim in elkaar steekt. Ik moest ook aan al die “managementspelletjes” denken die je tegenwoordig op je Iphone kan spelen. Eerst moet je je sporen verdienen door aan je statistieken (opleiding en geld) te werken, maar naarmate je verder komt word het allemaal steeds makkelijker. Doordat je dan meer kan blijft het leuk. Met een paar vrienden speelde ik dit spel geregeld, en ook tegenwoordig pak ik ‘m er nog wel eens bij om een kwartiertje te killen. Ken je Jones in the Fast Lane niet, dan is dit het moment om er eens naar te kijken!
Geef als eerste een reactie