Navy Seals (naar de gelijknamige 90’s actiefilm met Charlie Sheen en Michael Bhien) is een favoriete game uit mijn jeugd. Ik leende deze bij mijn neef en vond het destijds een toffe game. Onlangs, zo’n 30 jaar later, wist ik een eigen exemplaar te bemachtigen. En het is nog steeds een tof spel!
“Er is wel voor elk level een korte uitleg van waar je bent en wat je er gaat doen, wat wel net effe iets toevoegt qua beleving.“
Navy Seals is een side-scrolling actie game. Je bent bewapend met een pistool, welke je in de game kunt upgraden naar een machine geweer. Je rent door een wereld waarbij de nodige vijanden je op aan het wachten zijn. Er zijn in totaal vijf levels, welke uiteraard steeds moeilijker worden om te spelen. De game speelt vloeiend en soepel.
Het verhaal is uiteraard flinter dun, maar het is de bedoeling dat je terroristen uitschakelt. Er is wel voor elk level een korte uitleg van waar je bent en wat je er gaat doen, wat wel net effe iets toevoegt qua beleving. De muziek van deze game van uitgever ‘Ocean’ heeft een geweldige tune. Deze bracht me werkelijk even terug naar de Ocean loaders op de Commodore 64. Grafisch is de game voor Gameboy begrippen prima. Duidelijke en voldoende contrast.
Conclusie:
De levels zijn qua achtergrond variërend, maar de gameplay is wel telkens hetzelfde. Er zit een tijdelement in de game, maar het is me slechts één keer overkomen dat de tijd op was. Er zit wel wat variatie in je vijanden, maar het overgrote deel is redelijk hetzelfde. Hierdoor is de game wel een herhaling van zetten en mist wat mij betreft de climax van een eindbaas. De uitdaging zit hem met name in het moeilijker worden van de levels. Met vijf levels is het geen lange game, maar door het kort te houden blijft de game ondanks de herhaling tot het einde leuk.
Be the first to comment