De Commodore VIC20 is voor mij een heel speciale machine. Het betekende voor mij (en voor veel anderen) een heel aantal eerste keren. Eerste keer achter een echte homecomputer, eerste keer programmeren, eerste keer dat ik een eigen computer had en eerste keer dat ik een adventure speelde. En het is voor gamers van nu lastig voor te stellen, maar de tijd van het tekstavonturenspel is voor mij een nostalgische warme herinnering.
“Dit was de tijd dat ik nog met pen en papier achter mijn computer zat om mijn vooruitgang in kaart te brengen. “
Adventureland is het eerste van Scott Adams’ tekstavonturen. Scott Adams was een pionier als het gaat om het programmeren van games, en samen met zijn toenmalige vrouw zette hij een Adventure International op. Adventureland is vrij simpel qua opzet. Met behulp van eenvoudige commando’s van twee woorden verken je een betoverde wereld, los je puzzels op en probeer je 13 verloren schatten terug te vinden. De weergave van de game verschilt van die van andere text-adventures zoals Zork: The Great Underground Empire doordat het scherm is verdeeld in twee delen: de kamerbeschrijving, uitgangen en items verschijnen bovenaan het scherm en je voert opdrachten in aan de onderkant van het scherm. Nu wellicht een onopvallende en vooral logische opzet, toen weer een stap in het toegankelijk maken van adventures.
Dit was de tijd dat ik nog met pen en papier achter mijn computer zat om mijn vooruitgang in kaart te brengen. Een lade onderin mijn bureau zat vol met aantekeningen en landkaarten voor diverse van dit soort spellen. De opzet was vrij simpel, maar omdat ik als 9 jarige het Engels maar zeer gebrekkig machtig was bleek het nog een hele opgaaf om dit te spelen. Daarom had ik ook een woordenboek bij mijn scherm liggen, en schreef ik vertalingen bij mijn kaarten. De puzzels zelf zijn pittig maar fair. Heb je nog nooit een text-adventure gespeeld, dan is dit qua niveau een makkelijke instap.
Conclusie:
Deze game roept om meerdere redenen nostalgie op. Ten eerste omdat ik met weemoed terugdenk aan de tijd dat ik mijn kaarten verder uitbreidde en lekker op mijn kinderkamer mijn fantasie aan het werk zette. Ouders klagen vaak dat gamen een soort voorgekauwde en hersenloze activiteit is, maar met Adventureland werd mijn fantasie zeker geprikkeld. Daarnaast inspireerde deze game me tot het maken van mijn eigen avonturenspelletjes. Uren heb ik lol gehad met het vervaardigen van mijn eigen basic-avonturen. En hoewel weinig hedendaagse gamers zullen te trappelen om deze text-adventure een kans te geven kan ik er nog steeds heel blij van worden.
Geef als eerste een reactie