Ooit kreeg ik van een oud buurman mijn eerste computer cadeau. Het was nog de eerste helft van de jaren ’80, en hij had zelf net een gloednieuwe Commodore 64 aangeschaft. Zijn oude VIC 20 stond vervolgens treurig op het tweede plan. Ik kreeg ‘m mee naar huis. Thuisgekomen ordenden we alle spulletjes en begon het proces van kijken wat voor vlees ik in de kuip had. Ik stopte een cassettebandje in het tapedeck, en dat werd een gewichtig moment (achteraf); de eerste keer dat ik een programma oplaadde dat niet op een cartridge stond!
“De plaatjes waren allemaal verschillend genoeg en je kon onderscheiden wat ze moesten voorstellen, in die tijd al een hele prestatie.”
De eerste tape had een label dat simpelweg “diversen” zei, dus geen idee wat ik aan zou treffen. Al snel gaf het scherm aan “VicFruit” gevonden te hebben. Deze “goksimulator” staat ook wel bekend als Vic Fruitmachine. De opzet was simpel genoeg. Je moest net als bij een echte fruitmachine proberen drie dezelfde plaatjes te krijgen, of een plaatje van kersen. Je begint met vijftig gulden, en nadat je hebt ingezet trek je aan de hendel. De plaatjes scrollen voorbij en je probeert te timen wanneer ze moeten stoppen.
Destijds was ik nog niet heel veel gewend, en ik vond het er heel gaaf uitzien. De plaatjes waren allemaal verschillend genoeg en je kon onderscheiden wat ze moesten voorstellen, in die tijd al een hele prestatie. Nog meer lol had ik toen ik begon te leren hoe de programmeertaal basic werkte. Al snel begon ik mijn eigen plaatjes in het spel te verwerken. Soms leuk… soms uiterst kinderachtig. Won je, dan gingen er wat lampjes op de automaat flikkeren en kreeg je wat geld erbij. Verloor je, dan kon je doorspelen tot je alles kwijt was, en vroeg het spel of je zin had in nog een potje.
Conclusie:
Tegenwoordig is het lastig om echt een spelelement in titels zoals deze te ontdekken. Daarom geef ik dit als spel niet een enorm hoge beoordeling mee. Veel meer dan muntjes er in gooien en hopen dat je de juiste plaatjes krijgt is er eigenlijk niet te doen. En als je er over nadenkt: dat is eigenlijk ook de essentie van een echte fruitmachine. Destijds was deze game echter voor mij de eerste kennismaking met een homecomputer, en tevens de eerste keer dat ik bestaande software probeerde aan te passen naar mijn eigen wensen. Daarom is het voor mij een titel die me altijd zal bijblijven.
Geef als eerste een reactie