Soms zie je via Youtube-filmpjes, op discussiefora of Social Media wel eens deze discussie voorbijkomen: “wat is de beste platformer allertijden?” Als SEGA fanboy gooi ik natuurlijk meteen Sonic in de arena. Veel andere gamers zullen met Metroid, Donkey Kong Country en Castlevania komen. Het belang van de eerste Super Mario Bros game kan bijna niet worden overschat. Maar Platformgames en met name de Mario franchise gingen pas echt next level met dit derde deel.
“Het is een tijdloos en universeel spel dat je zo oppikt (wat je moet doen is direct duidelijk), maar dat vervolgens steeds meer vaardigheden, durf en timing van je gaat vragen.”
Mushroom World is deze keer bezet door de zeven kinderen van Bowser. De onverlaten bezetten elk één van de zeven koninkrijken en nemen de koningen hun magische toverstaf af. Vervolgens veranderen ze de ongelukkige koningen in… dieren. Aan Mario en Luigi natuurlijk de taak om al deze naties af te reizen, de Koopa-kids te verslaan en de Koningen weer terug te toveren. Aanvankelijk krijgen de heren berichtjes van Prinses Paddenstoel over wat ze te doen staat. Maar na een tijdje komt er ook een berichtje van Bowser zelf. Je raadt het al: hij heeft de prinses weer eens te pakken, je gaat je bijna afvragen of ze het er om doet.
Volgens de bedenker van Mario, Shigeru Miyamoto, is alles wat we zien één groot toneelstuk. Mario verlaat na het afronden van een level “het toneel”, op het titelscherm zien we letterlijk het toneeldoek open gaan en aan het einde daalt het ook weer neer. Verder zit de game vol nieuwigheden. Naast lopen, rennen en springen kan Mario nu ook al schuivend van hellingen afdalen. Er zijn allerhande nieuwe items, pakjes en power-ups die je kan binnenhalen. Zo is er een Hammer Suit, een kikker outfit, een Tanooki Suit. Je kan stukken vliegend en zwevend afleggen met de juiste Power-Ups en er zijn allerhande extra bonussen, geheimen en mini-games.
Belangrijkste update is echter de overworld-map waardoor de speler zijn eigen routes en keuzes kan maken. Er zijn meerdere wegen die in deze game naar Rome leiden, maar elke keuze heeft gevolgen voor het vervolg van het spel. Speel je met twee spelers, dan krijg je om de beurt een kans om op deze map een level uit te kiezen. Bovendien zitten er voor twee spelers diverse extraatjes verstopt zoals bijvoorbeeld de originele eerste Mario Bros game.
Maar een spel staat of valt uiteindelijk door de combinatie van gameplay en presentatie. SMB3 ziet er strak uit. Men was destijds nog een beetje zoekende. SMB1 zette de gameplay neer, SMB2 was eigenlijk een ander spel waarvan de karakters snel werden aangepast naar de wereld van Mario. Maar SMB3 zette een stijl neer die vervolgens op de SNES met Super Mario World werd overgenomen en aangepast naar de wereld van 16bit. Daarnaast speelt de game geweldig. Je hebt het gevoel totale controle te hebben over Mario, en als het misgaat, dan ligt het toch echt aan de speler.
Conclusie:
Ooit stond dit spel aan tijdens een eindexamenfeest van me. Het was inmiddels 1996, de tijd van de 16bit games liep al op zijn einde. En toch hadden allemaal jongeren de avond van hun leven op een 8bit spelcomputer door om en om een leveltje SMB3 te spelen. Het is een tijdloos en universeel spel dat je zo oppikt (wat je moet doen is direct duidelijk), maar dat vervolgens steeds meer vaardigheden, durf en timing van je gaat vragen. Het laat zien hoeveel je aan een bestaande formule kan verbeteren, toevoegen en vervolmaken. Super Mario Bros 3 is daarmee niet simpelweg de beste NES platformer, maar wellicht ook gewoon de beste NES game. Verplichte aanschaf voor iedereen die besluit NES titels te willen verzamelen.
Geef als eerste een reactie