Joe Blade II (PC)

In 1988 begon ik steeds meer op de PC van mij stiefvader te spelen, en via klasgenoten kwam ik op niet geheel legale wijze aan de nodige games. Soms zaten daar prima titels tussen (Sokoban, Larry, Supaplex), en soms was het crap. Maar in die tijd was je blij met wat je had, en speelde ik ook mindere games de nodige uurtjes.

“Ik wil schurken tegen het hoofd schoppen!”

Het einde van de wereld lijkt te naderen. Londen is in 1995 is een onvriendelijke, smerige stad die wordt gerund door criminelen. Onschuldige burgers durven de straten bijna niet meer op. Joe Blade is de man om dingen recht te zetten. Als hij binnen tien minuten 100 schurken kan doden en 20 burgers kan redden is de stad weer veilig. Dat klinkt wel heel specifiek… maar we gaan het proberen. Aangezien deze game Joe Blade II heet zal er ook een Joe Blade I zijn. Die game is echter aan mijn aandacht ontsnapt. Als Joe moet je door de straten lopen en snoodaards uitschakelen door ze tegen het hoofd te schoppen (ze hebben helaas kogelvrije vesten). Burgers redden houdt in dat je ze voorafgaand aan een subgame aanraakt, en de vervolgens een puzzel oplost. Makkelijk genoeg toch?

Er zijn vier subgame-varianten met een wisselende moeilijkheidsgraad, allemaal gebaseerd op een soort Master Mind-achtige opzet. Je weet wel, dat spel waarbij je de juiste volgorde van kleurenpinnetjes moest raden? Zoiets is hier ook in meerdere varianten aan de hand. Eerlijk gezegd haalden die subgames vooral de vaart uit het spel. Ik wil schurken tegen het hoofd schoppen! De game ziet er cartoony uit. Helaas speel je maar op 1/3e van het scherm. De rest is gevuld met een overzichtsscherm en wat statistieken.

Conclusie:
Joe Blade II is zo’n typische game die een aantal mensen vast wel eens gespeeld moet hebben maar zich al een week later niet meer voor de geest konden halen. Retrogamen houdt vaak in dat we naar onze oude favorieten kijken, of in elk geval naar games die een gevoel van nostalgie bij ons oproepen. Joe Dirt II valt in geen van beide categorieen. Het is te niks zeggend om nu nog lol aan te beleven, en net niet slecht genoeg om het op dat gebied memorabel te maken. Ik was er destijds snel klaar mee, en ook nu hield het mijn aandacht niet lang vast.