Double Dragon (Game Boy)

Begin Jaren ’90 was mijn Engels door gamen vrij behoorlijk, maar mijn uitspraak nog niet. Ik noemde deze game om een mij onduidelijke reden van Doebele Draghon. Waarschijnlijk omdat het wat eleganter en mystieker klonk in mijn hoofd. Voor Street Fighter en Mortal Kombat was dit samen met Final Fight toch wel de vechtfranchise. Meerdere vervolgen maakten de serie tot een kassucces. De daarop volgende speelfilm zullen we maar even vergeten.

“De muziek in latere levels is soms niet om te harden”

Double Dragon speelt zich af in een post-apocalyptisch New York en is het verhaal van Billy en Jimmy Lee, tweelingbroers die zijn getraind in de vechtstijl van Sou-Setsu-Ken. Samen beheren ze een kleine vechtsportschool en leren ze hun studenten zelfverdediging. Op een dag wordt Billy’s vriendin, Marian, ontvoerd door de “Black Warriors“, een woeste straatbende onder leiding van een man genaamd Willy. Dat gaat niet zachtzinnig, ze stompen de arme dame hard in d’r maag en voeren haar af. De Black Warriors eisen dat de broers Lee hun vechtsportgeheimen onthullen in ruil voor Marians vrijheid. De broers Lee ondernemen uiteraard een reddingsmissie om de Black Warriors tot moes te meppen en Marian te redden.

De heren hebben heel wat technieken in huis. Van doorsnee klappen en trappen tot soms ietwat onhandig uit te voeren maar oh zo effectieve elleboogjes, en een aantal wapens die ze onderweg kunnen oppikken. De Lee broertjes moeten de bende achtervolgen door de sloppenwijk van de stad, het industriegebied en het bos voordat ze Willy kunnen uitdagen. Op de Gameboy is het, anders dan op de NES, mogelijk om met zijn tweeën te spelen. Ik heb dat nog nooit gedaan, maar het is een leuke toevoeging. In de arcadegame krijg je de laakbare optie om met je broer te knokken om de hand van Marian, geen idee of dat op de Game Boy ook het geval is.

Conclusie
Ik moet zeggen dat de Game Boy versie me destijds en ook nu nog enorm meeviel. De muziek in latere levels is soms niet om te harden, maar als je de besturing eenmaal in de vingers hebt, dan is Double Dragon een vermakelijk potje knokken. Wel waren er een paar momenten dat ik qua platformactie een sprong in het diepe moest nemen, dat is toch erg jammer qua gamedesign. Maar desondanks heb ik dit spel de laatste jaren nog regelmatig gespeeld. Ben je op zoek naar een lekker vechtspelletje zonder al te veel gedoe, dan is dit zeker een prima keuze.

 

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.